عود و بقا در انواع زيرگروه‌هاي سرطان پستان

زمينه و هدف: سرطان پستان شايعترين بدخيمي در ميان زنان است به‌طوري‌كه عامل 18% از تمام سرطان‌هاي زنان مي‌باشد. متوسط سن بيماران در هنگام تشخيص 48.4 سال است و رايج‌ترين سن اين بيماري در محدوده 49-40 سال است. در ايران، اطلاعات محدودي درمورد الگوهاي عود و بقا براساس نوع زيرگروه سرطان پستان در مراحل اوليه بيماري موجود است. هدف مطالعه حاضر، بررسي عود و بقاي بيماران سرطان پستان اوليه (بدون درگيري لنفاوي) براساس انواع زيرگروه‌هاي آن مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه گذشته‌نگر پرونده‌ي 500 بيمار مبتلا به سرطان پستان كه درمدت 10 سال (فروردين 1385 تا اسفند 1395) به درمانگاه‌هاي بيمارستان امام رضا (ع) و اميد مشهد مراجعه كرده بودند بررسي شد. آناليز آماري با SPSS software, version 16 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) انجام گرديد. 0.05˂P از نظر آماري معنادار درنظر گرفته شد. يافته‌ها: 230 بيمار وارد مطالعه شدند. ميانگين بقاي كلي 130.7 ماه و بقاي كلي پنج و 10 ساله به‌ترتيب 83.2% و 78.8% بود. ارتباط معنادار بين مرحله باليني بيماري با عود و متاستاز وجود داشت (0.000=P). زيرگروه سرطان پستان به‌طور معناداري با عود و متاستاز (0.01=P) مرتبط بود به‌طوري‌كه بيماران تريپل نگاتيو در مقايسه با ساير انواع، بيشترين ميزان عود و متاستاز را داشتند. نتيجه‌گيري: زيرگروه سرطان پستان به‌طور معناداري با عود و متاستاز بيماري در ارتباط بود به‌طوري‌كه بيماران با سرطان پستان تريپل نگاتيو بيشترين ميزان عود و متاستاز را دارا بودند. همچنين اين گروه از بيماران، كمترين ميزان بقاي كلي و نيز بقاي بدون بيماري را داشتند.