تاثير ويژگي‌هاي خاك در پيش‌بيني نشست ناشي از حفر تونل در مدل‌هاي رفتاري مختلف در خط A متروي قم

امروزه براي آناليز و طراحي تونل‌ها از روش‌هاي متعددي استفاده مي‌شود كه معمولا براي تونل‌هاي شهري كه در اعماق كم و در زمين‌هاي نرم اجرا مي‌شوند، بهترين روش عددي است. انتخاب مدل رفتاري مناسب يكي از اساسي‌ترين مراحل در تحليل‌ عددي است. در اكثر مدل‌سازي‌هاي عددي حفر تونل از مدل رفتاري موهر كولمب استفاده مي‌شود، اين مدل رفتاري اغلب منجر به‌ پيش‌بيني نشست كمتر سطح زمين نسبت به نتايج ابزاربندي مي‌شود. در اين تحقيق به بررسي اثر پارامترهاي مختلف خاك در نشست سطح زمين مترو خط A قم در مدل‌هاي رفتاري سخت‌شونده، موهر كولمب و دراگر پراگر با استفاده از روش تفاضل محدود پرداخته شد. ابتدا مدل‌سازي عددي نشست سطح زمين انجام و نتايج تحليل با داده‌هاي ابزاربندي مقايسه شد. در ادامه تاثير پارامترهاي مدول الاستيسيته، زاويه اصطكاك، چسبندگي، ضريب پواسون و وزن مخصوص در مدل‌هاي رفتاري مختلف بررسي شد. نتايج نشان داد كه مدل رفتاري سخت‌شونده و مدل رفتاري دراگر پراگر به ترتيب بيشترين و كمترين تاثيرپذيري را از تغييرات پارامترهاي خاك مترو خط A قم دارند.