بكارگيري مدل تحليل پوششي داده‌هاي فازي شبكه‌اي با ورودي غير اختياري-خروجي نامطلوب به‌منظور ارزيابي عملكرد شعب بانك

مسئله ارزيابي كارايي يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي پيش روي مديران در صنعت پويا و حياتي بانكداري به شمار مي‌رود. به دليل نقش بسيار مهم و اساسي بانك‌ها در اكثر فعاليت‌هاي اقتصادي، بررسي كارايي بانك از جايگاه برخوردار است. مدل‌هاي مبتني بر تحليل پوششي داده‌ها كاربردهاي وسيعي در حوزه سنجش و ارزيابي كارايي بانك‌ها داشته‌اند. در اين پژوهش سعي شد تا با اضافه كردن مفروضات ديگري به مدل سنتي تحليل پوششي داده‌ها، از مدلي استفاده نمود كه با شرايط واقعي مرتبط با واحدهاي تصميم‌گيري منطبق‌تر بوده و ميزان كارايي را به‌صورت دقيق‌تري محاسبه نمايد. در طراحي مدل تحليل پوششي داده‌ها در پژوهش حاضر، به شبكه‌اي بودن و روابط داخلي هر واحد تصميم‌گيري، ستانده نامطلوب، ورودي غيراختياري و برخورداري متغيرها از ماهيت فازي توجه شده است. پس از توسعه مدل با مفروضات ذكرشده، ابتدا بر اساس مرور مطالعات پيشين و نيز بررسي‌هاي ميداني و كسب نظر از خبرگان اين صنعت، شاخص‌هايي به‌عنوان ورودي و خروجي در نظر گرفته شدند. پس از شناسايي شاخص‌ها، به‌منظور غربالگري اوليه شاخص‌هاي شناسايي‌شده از ادبيات تحقيق، از روش دلفي فازي استفاده شد. پس از تائيد اوليه شاخص‌ها، از تكنيك تحليل عاملي تاييدي به نهايي سازي شاخص‌ها اقدام شد. در نهايت نيز مدل پژوهش با استفاده از داده‌هاي جمع‌آوري‌شده توسط نرم‌افزار گمز و با رويكرد برش آلفا حل شد. نتايج حاكي از آن است كه از بين 38 شعبه مورد بررسي، 8 شعبه كارا و 30 شعبه ديگر ناكارا هستند.