مطالعه تطبيقي معناي زندگي از منظر سورن كي يركگور و علامه طباطبايي

معناي زندگي يكي از بزرگ‌ترين دغدغه‌هاي بشر امروز است كه رنج‌ها، روزمرگي، پوچي، مرگ و... ضرورت آن را مي‌طلبد. سورن كركگور با ترسيم سه ساحت در زندگي انسان، انتخاب يكي از آنها را اولين و مهمترين انتخاب هر فرد مي‌داند و معتقد است جهش از ساحات حساني و اخلاقي به ساحت ايماني است كه مي‌تواند فرد را در دل رنج‌ها و سختي‌ها آرام كند و زندگي وي را معنا بخشد. علامه طباطبايي با استعانت از آيات قرآن، قائل به دو ساحت دنيوي و اخروي است و انتخاب دين در ساحت اخروي را معنابخش زندگي فرد مي‌داند. نتيجه اين پژوهش، شناخت ساحات زندگي انسان، به ساحت «حساني دنيوي»، «اخلاقي دنيوي»، «ديني دنيوي» و «ديني اخروي» مي‌باشد. دو ساحت «حساني اخروي» و «اخلاقي اخروي» نيز ذيل ساحت «ديني اخروي» تعريف مي‌شود. نتيجه ديگر اين پژوهش، تفاوت ميان ساحت «ديني دنيوي» و «ديني اخروي» است كه در ساحت «ديني دنيوي» هرچند فرد پايبند به مناسك ديني است اما چون با اهداف دنيوي، به انجام مناسك مي‌پردازد، اين ساحت، وي را در بن‌بست دنيا دچار پوچي خواهد كرد. اين پژوهش با جمع‌آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي از اسناد نوشتاري و روش داده‌پردازي توصيفي- تحليلي به تطبيق معناي زندگي از منظر اين دو انديشمند پرداخته است.