بازانديشي درباره يادگيري/ آموزش: درانداختن تغييرات ژرف و دگرگون‌ساز از رهگذر انديشه‌ورزي نقادانه

هدف اين پژوهش كه در بازه زماني 1399-1400 انجام شده است، پيشنهاد چارچوبي براي انديشه‌ورزي نقادانه بوده است كه با روش شناسي كيفي انجام شد. برپايه تحليل درونمايه ادبيات نظري و دستاوردهاي زمينه‌اي برآمده از مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته با 26 نفر از انديشه پرداران دانشگاهي، كه به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده بودند و نيز با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي، اصلي‌ترين ويژگي‌هاي شناختي و گرايش دروني انديشه‌ورزي نقادانه شناسايي شد. همچنين چارچوب مفهومي انديشه‌ورزي نقاد، بسان گذرگاهي براي يادگيري پايدار كه در برگيرنده شش نشانگر بازشناسي مسئله؛ بازكاوي و تفسير درست پديده‌ها؛ استدلال‌ورزي؛ روشن‌سازي ابعاد گوناگون مسئله (تبيين)؛ داوري درباره روايي داده‌ها؛ بازانديشي نقادانه بسان ويژگي‌هاي شناختي و فراشناختي و نُه نشانگر گرايش فزاينده به مسئله؛ كنجكاوي؛ گشودگي ذهني؛ فروتني؛ انديشيدن بي باكانه؛ دوري جستن از هرگونه نقد جانبدارانه؛ استقلال انديشگي؛ انتقادپذيري؛ اخلاق مداري بسان ويژگي‌هاي گرايشي و انگيزشي انديشه‌ نقادانه، به تصوير كشيده شد. چارچوب پيشنهادي شايد بتواند راه را براي نقادانه‌انديشي و نوانديشي درباره يادگيري آينده در سپهر انديشه‌ورزي پايداري بگشايد.