مطالعه اثربخشي روش تدريس مبتني بر طرح هميار معلم روي اخلاق زيست محيطي دانش آموزان متوسطه دوم

در بين راه هاي متعدد مقابله با مشكلات زيست محيطي، بنيادي ترين روش، آموزش و فرهنگ سازي عمومي و مشاركت افراد جامعه مي باشد. نحوه آموزش اثر زيادي بر توانايي هاي خودآموز دانش آموزان دارد. اين پژوهش با هدف مطالعه اثربخشي روش تدريس مبتني بر طرح هميار معلم روي اخلاق زيست محيطي دانش آموزان پايه يازدهم متوسطه دوم كاشان در سال تحصيلي 1400-1399 صورت گرفت. روش پژوهش، به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ ماهيت داده هاي گردآوري شده، كمّي و مبتني بر رويكرد شبه آزمايشي (طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماري متشكل از 1171 دانش آموز كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس دو كلاس 30 نفري انتخاب شدند. بـراي جمـع آوري داده ها از پرسشنامه اخلاق زيست محيطيFiroozfar, Faqihi Erfani (2021) استفاده شد كه روايي محتوايي آن توسط متخصصان حوزه محيط زيست تأييد گرديد و پايايي آن نيز با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ برابر با 0.927 به دست آمد. داده ها در دو سطح توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل كوواريانس تك و چند متغيره) با نرم افزار SPSS26 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه روش تدريس مبتني بر طرح هميار معلم روي اخلاق زيست محيطي و مؤلفه هاي آن (هوا، خاك، آب، گياهان و جانوران) در دانش آموزان تأثير دارد (P 0.0005). لذا مي توان با بكارگيري روش تدريس مبتني بر طرح هميار معلم نسبت به ارتقاي سطح اخلاق زيست محيطي در دانش آموزان همت گمارد، به گونه اي كه نمود آن در جامعه احساس شود.