واكاوي تجارب زيسته دانشجويان از فرهنگ آموزش مجازي در آموزش عالي

هدف از پژوهش حاضر فهم تجارب زيسته تجارب زيسته دانشجويان از فرهنگ آموزش مجازي در آموزش عالي بود. اين پژوهش كيفي با استفاده از روش پديدارشناسي اجرا شد. روش گردآوري اطلاعات استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختارمند بود.بدين منظور با استفاده از روش ملاك محور و زنجيره‌اي داده‌ها با مصاحبه از 17 نفر از دانشجوياني كه زمينه آشنايي با پديده مورد نظر را داشتند جمع‌آوري و به روش تحليل مضمون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.جهت تامين اعتبار تحقيق، معيارهاي لينكن و گابا مورد استفاده قرار گرفت.تحليل حاصل از مصاحبه‌ها حاكي1 مضمون فراگير 3 مضمون سازمان‌دهنده سطح اول و 11 مضمون سازمان‌دهنده سطح دوم و 27 مضمون پايه بود. نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه آيتم هاي تاثيرگذار در فرهنگ آموزش مجازي در آموزش عالي عبارتند از بين رفتن هويت دانشجويي، از بين رفتن انجمن هاي دانشجويي، از بين رفتن محافل علمي دانشجويي، از بين رفتن هويت اساتيد، عدم ارتباط موثر و شبكه سازي بين اساتيد، از بين رفتن پروژه‌هاي مشاركتي علمي، نگاه زاويه دار به آموزش مجازي، غريبگي با آموزش مجازي، از بين رفتن ساختار فيزيكي دانشگاه، ارتباطات خشك و يكجانبه، افزايش يادگيري سطحي، افزايش ميزان تقلب علمي، ارتقا آزادي علمي، ازبين رفتن ديكتاتوري علمي، از بين رفتن استثمار آكادميك، از بين رفتن قدرت پوشالي برخي اساتيد، افزايش يادگيري مشاركتي، گشايش زبان فني، ارتقا رضايت دانشجويان، عدم آشنايي با تكنولوژي، تلقي آموزش مجازي به عنوان امري دست چندم، يكسان بودن يادگيري در آموزش حضوري و مجازي، بي ثمر بودن جنگ بين آموزش مجازي و حضوري، تفويض اختيار به دانشجويان در انتخاب نوع آموزش، نبود ساختارها براي هر دو آموزش مجازي و حضوري، برنامه ريزي بر اساس شرايط، تاكيد بر اصل و اساس يادگيري.