عناصر برنامه درسي پست مدرن در آموزش عالي ايران، مزايا و معايب آن (مورد مطالعه: اعضاي هيأت علمي دانشگاه تبريز)

برنامه درسي پست مدرنيسم رويكردي است كه بر تفاوت و تنوع و شناخت تغييرات در زمان، فضا، مرزها و مكاني كه شخص به طور اجتماعي و تاريخي در آن شكل مي گيرد تمركز زيادي دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي عناصر برنامه درسي پست مدرن در آموزش عالي ايران، با مطالعه اي در دانشگاه تبريز انجام گرفته است. اين پژوهش با رويكرد كيفي و در دو بخش انجام گرفته است. در بخش اول براي پاسخ به سؤال اول پژوهش، از روش سنتزپژوهي و در بخش دوم براي پاسخ به سؤال دوم و سوم، از روش پديدارشناسي از نوع توصيفي استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در بخش دوم، مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. نمونه مورد نظر از ميان اعضاي هيأت علمي دانشگاه تبريز و به شيوه هدفمند، با ملاك داشتن حداقل 5 سال سابقه تدريس و همچنين اظهار تمايل براي شركت در مصاحبه، انتخاب شده است. مضامين به دست آمده از مصاحبه ها شامل: اهداف ثابت، محتواي نيمه منعطف، روش هاي ياددهي-يادگيري مشاركتي و پروژه محور و ارزشيابي تركيبي نشان مي دهند كه عناصر برنامه درسي پست مدرن در سه عنصر محتوا، روش هاي ياددهي-يادگيري و ارزشيابي در برنامه درسي آموزش عالي ايران، نسبتاً نفوذ كرده است ولي در عنصر اهداف، نفوذ محسوسي نداشته است و اين عنصر در آموزش عالي، شكل سنتي خود را حفظ كرده است. همچنين مضامين كثرت گرايي، پذيرش شكاكيت نسبت به دين و اخلاق و پوچگرايي به عنوان معايب پست مدرن و اشاعه ي فرهنگ ها، توجه به تفاوت ها و پرورش نگاه انتقادي به عنوان مزاياي نفوذ پست مدرن در برنامه درسي آموزش عالي ايران معرفي شدند. به نظر مي رسد هنوز درك و شناخت كاملي از پست مدرنيسم و برنامه درسي آن حاصل نشده است. بايستي با درك عميق تر زواياي پنهان برنامه درسي پست مدرن و دستاوردهاي مثبت آن، آثار و تبعات سوء آن را به حداقل رسانيد.