مقايسه ميزان اختلال نافرماني مقابله اي، خودمهارگري، و سبك هاي دلبستگي در كودكان با و بدون والد معتاد

زمينه و هدف: خانواده به عنوان زيربناي شخصيت و رفتارهاي بعدي كودك شناخته مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اختلال نافرماني مقابله‌اي، خودمهارگري، و سبك‌هاي دلبستگي در كودكان با و بدون والد معتاد انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع علي- مقايسه‌اي است. جامعه آماري پژوهش شامل كودكان 7 تا 12 ساله، با و بدون والد معتاد شهر تهران در سال 1398 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 62 كودك (31 كودك با والد معتاد و 31 كودك با والد غيرمعتاد) بود كه با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه علايم مرضي كودكان (گادو و اسپيرافكين، 1984)، مقياس ارزيابي خودمهارگري (كندال و ويلكاكس، 1979) و پرسشنامه دلبستگي (كولينز و ريد، 1990) بود. تحليل داده‌ها با نسخه 24 نرم‌افزار SPSS و با استفاده از روش آزمون t براي گروه‌هاي مستقل و تحليل واريانس چندمتغيري انجام شد. يافته‌ها: يافته‌هاي به‌دست‌ آمده در اين پژوهش نشان داد كه بين كودكان با و بدون والد معتاد در متغيرهاي اختلال نافرماني مقابله‌اي، خودمهارگري، و سبك‌هاي دلبستگي (ايمن، اجتنابي و دوسوگرا) تفاوت معنادار وجود دارد (0/05 p) و كودكان با والد معتاد، نمرات بالايي در اختلال نافرماني مقابله‌ اي، سبك دلبستگي اجتنابي و دوسوگرا، و نمرات پاييني در خودمهارگري و دلبستگي ايمن به دست آوردند (0/05 p). نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه در كودكان با والد معتاد، اختلال نافرماني مقابله‌اي بالا بوده و از سبك دلبستگي ناايمن و خودمهارگري پايين‌تري برخوردارند. بنابراين ضروري است توجه بيشتري نسبت به اثرات شيوه‌هاي تربيتي و فرزندپروري و پيامدهاي آن شود.