ارزيابي مقايسه‏‌اي كارايي روش‌هاي درون‌يابي در برآورد بارندگي سالانه و ماهانه حوزه‌آبخيز درياچه نمك

يكي از مشكلات مهم مطالعات منابع آب، تخمين توزيع مكاني  بارندگي بر اساس مشاهدات نقطه‌اي مي‌باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي، ارزيابي روش‌هاي درون‌يابي شامل روش‌هاي آماركلاسيك (عكس فاصله‌ي وزني، توابع پايه شعاعي، چند جمله‌اي عام، چند جمله‌اي محلي) و روش‌هاي زمين‌آماري (كريجينگ و كوكريجينگ) به‌منظور تخمين بارندگي ماهانه و سالانه در حوزه‌آبخيز درياچه نمك و بررسي تغييرات مكاني آن‌ها در محدوده زماني سال آبي 1367-1366 تا 1396-1395 انجام شد. در اين پژوهش، به‌منظور مقايسه روش‌هاي درون‌يابي در تهيه نقشه هم‌باران حوزه‌آبخيز درياچه نمك، از110 ايستگاه هواشناسي در داخل حوزه‌آبخيز مذكور با طول دوره آماري 30 ساله استفاده شد. نتايج اعتبارسنجي نشان داد به‌طور كلي در داده‌هاي سالانه با توجه به شاخص ريشه ميانگين مربعات خطا (RMSE) روش‌هاي زمين‌آماري كوكريجينگ و كريجينگ به‌ترتيب در رتبه اول و دوم بهترين برآورد را از بارندگي به دست مي‌دهند به‌طوري‌كه در داده‌هاي سالانه روش كوكريجينگ با RMSE، 63/68 ميلي‌متر بهترين برآورد را داشته است. هم‌چنين در داده‌هاي ماهانه روش‌هاي توابع‌ پايه شعاعي، كوكريجينگ و كريجينگ بهترين برآورد را از بارندگي داشتند. به‌طور كلي در اكثر موارد روش‌هاي زمين‌آماري در تخمين بارندگي ماهانه و سالانه حوزه‌آبخيز درياچه نمك بيش‌تخميني داشته‌اند.