بررسي تأثير رشد هوشمند بر كيفيت زندگي مطالعه موردي: منطقه 8 شهرداري مشهد

شهرها زماني از پويايي بيشتري برخوردار مي‌باشند كه رشد و توسعه هوشمندانه شهر، رفاه زندگي بشر را در جهات گوناگون مورد توجه قرار دهد؛ لذا با در نظر گرفتن انسان به‌عنوان محورِ توسعه شهري، اهميت كيفيت زندگي او بيش‌ازپيش خودنمايي مي‌كند. درواقع يكي از اهداف اصلي برنامه‌ريزي شهري، دستيابي به محيط زندگي شهري با كيفيت است كه از طريق پياده‌سازي شاخص‌هاي رشد هوشمند امكان‌پذير است. هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي تأثير رشد هوشمند بر كيفيت زندگي ساكنين منطقه 8 شهرداري مشهد مي‌باشد. روش پژوهش توصيفي _ تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و داده‌هاي پيمايشي (پرسشنامه) است. همچنين با استفاده از فرمول كوكران، نمونه آماري متشكل از 382 نفر از ساكنين منطقه 8 شهر مشهد موردمطالعه قرارگرفته است. داده‌هاي گردآوري‌شده از طريق آزمون T تك نمونه بررسي‌شده و جهت تحليلِ ميزان اثرگذاري از ضريب همبستگي اسپيرمن، استفاده گرديده است. براي تصويرسازي و تحليل بهتر، نتايج پژوهش با استفاده از روش IDW بر روي نقشه‌ها نمايش داده‌شده كه نتايج بيانگرِ وضعيت مطلوب منطقه 8 به لحاظ شاخص‌هاي رشد هوشمند با ميانگين 3.19 و كيفيت زندگي با ميانگين 3.31 مي‌باشد. همچنين ميان اين دو متغير با ضريب همبستگي 0.311 رابطه معني‌داري وجود دارد كه بيانگر تأثير مثبت رشد هوشمند بر كيفيت زندگي است؛ به‌عبارتي‌ديگر، در محلاتي كه به لحاظ شاخص‌هاي رشد هوشمند داراي وضعيت مطلوب مي‌باشند، ساكنين رضايت بيشتري از كيفيت زندگي در آن محلات دارند..