مدل‌ سازي ساختاري تأثير عوامل زمينه‌اي در توسعه حمل‌ و نقل فعال در دوران اپيدمي كرونا در شهر دورود

اپيدمي كرونا يكي از مهم‌ترين مسائل روز دنياست كه حمل ‌و نقل شهري را به‌طور قابل‌توجهي تغيير داده است و نقاط ضعف روش‌هاي حمل‌ونقل فعلي را بيشتر برجسته كرده است. اين بحران فرصتي منحصربه‌فرد براي طراحي مجدد برنامه‌هاي حمل‌ونقل شهري به شيوه‌اي پايدارتر و مقاوم‌تر را فراهم كرده است. هدف اصلي پژوهش حاضر ارزيابي تأثير عوامل زمينه‌اي در توسعه حمل‌ونقل فعال در دوران اپيدمي كرونا در شهر دورود مي‌باشد. اين پژوهش از نوع كاربردي و بر اساس روش توصيفي – تحليلي مي‌باشد و با ابزار پرسش‌نامه محقق ساخته تأثير عوامل زمينه‌اي ازجمله سن و جنس و تحصيلات و... را بر حمل‌ونقل فعال در دوران اپيدمي كرونا با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري موردبررسي قرار داده است. جامعه آماري پژوهش شامل 180 نفر از ساكنان شهر دورود مي‌باشد كه با استفاده از نرم‌افزار موردنياز و با سطح اطمينان 95 درصد محاسبه‌شده است. تحليل يافته‌هاي منتج بيانگر آن است كه در ميان عوامل موثر بر توسعه حمل‌ونقل فعال در دوران اپيدمي كرونا عوامل اجتماعي و سلامت با بيشترين بار عاملي مؤثرترين عوامل و در ميان عوامل زمينه‌اي موثر بر توسعه حمل‌ونقل فعال نيز، سن تأثيرگذارترين و درآمد خانوار كمترين تأثير را در انتخاب حمل‌ونقل فعال در دوران شيوع اپيدمي كرونا داشته‌اند. نتايج پاياني نشانگر آن است كه عوامل زمينه‌اي در دوران شيوع اين اپيدمي در شهر دورود اثر بسيار زيادي بر توسعه حمل ‌و نقل فعال در اين دوران داشته است.