بررسي اثر دماي هسته بر نيمه‌عمر واپاشي پروتون‌زاي هسته‌هاي تغيير شكل يافته با استفاده از پتانسيل مجاورتي

واپاشي پروتون زا از طريق گسيل يك پروتون از درون هسته رخ مي دهد و در نتيجه عدد اتمي هسته مادر يك واحد كاهش مي يابد. اين واپاشي عمدتاً در هسته هاي غني از پروتون رخ مي دهد. سازوكار گسيل پروتون بر اساس پديده كوانتومي تونل زني داده مي شود و در هسته ها با تقريب ونتزل، كرامرز و بريلوئين (WKB) بيان مي شود. پتانسيلي كه در اين جا در نظر گرفته شد، شامل جملات پتانسيل كولني براي هسته تغييرشكل يافته، پتانسيل گريز از مركز و پتانسيل هسته اي است. پتانسيل هسته اي با پتانسيل مجاورتي تقريب زده شد و با استفاده از اين پتانسيل و هم چنين تقريب WKB احتمال نفوذ از سد پتانسيل محاسبه گرديد، و بر آن اساس نيمه عمر واپاشي پروتون زا به دست آمد. اثر دما بر كشش سطحي هسته مورد مطالعه قرار گرفت و با درنظر گرفتن كشش سطحي مايعات رابطه متناسب براي وابستگي دمايي كشش سطحي هسته ها در نظر گرفته شد و با اعمال تغييرات دمايي كشش سطحي هسته در پتانسيل مجاورتي، لگاريتم نيمه عمر واپاشي پروتون زاي وابسته به دما به دست آمد كه حاكي از انطباق بهتر با داده هاي تجربي است. به منظور مقايسه بهتر، جذر ميانگين مربع انحرافات در دو حالت وابسته به دما و مستقل از دما نيز محاسبه گرديد كه حاكي از توافق خوب داده هاي آزمايشگاهي و محاسباتي در هر دو حالت است.