ارائه مدلي براي مديريت منابع در زنجيره تأمين پايدار در صنايع منتخب با رويكرد تطبيقي روش‌هاي K-ميانگين، تحليل مؤلفه‌هاي اصلي و جنگل‌هاي تصادفي

مديريت منابع از مهمترين عوامل پايداري محيط زيست مي‌باشد. مديريت بر منابع، به دليل كمياب بودن آن‌ها در توليد، توجه خاص مبتني بر اصول علمي را مي‌طلبند. صنايع توليدي از جمله بزرگترين مراكز مصرف منابع به ويژه منابع طبيعي محسوب مي‌شوند. بنابراين نياز است صنايع مختلف در بهره‌برداري از اين منابع جهت رفع نيازهايشان به اصول توسعه‌ي پايدار متعهد باشند. بنابراين، هدف از پژوهش حاضر ارائه‌ي مدلي جهت مديريت منابع در زنجيره تامين پايدار در صنايع مختلف مي‌باشد. بدين منظور ابتدا بر اساس مطالعات پيشين و نظر خبرگان شاخص‌هاي مديريت منابع در زنجيره تامين پايدار شناسايي شده و سپس به كمك تطبيق سه روش K-ميانگين، تحليل مولفه‌هاي اصلي و جنگل‌هاي تصادفي مدلي جهت تعيين ميزان اهميت شاخص‌ها در صنايع مختلف، بر پايه‌ي پرسشنامه‌هاي تكميل شده، ارائه گرديد. نتايج نشان مي‌دهد شاخص‌هاي مديريت محيط‌زيست و همكاري‌هاي بين‌بخشي در صنعت خودروسازي با اهميت‌ترين شاخص‌ها مي‌باشند. در صنعت كاشي و سراميك شاخص‌هاي مسائل اجتماعي و شاخص مديريت منابع انساني از اهميت بالايي برخوردار هستند. همچنين در صنعت فولاد، شاخص‌هاي مسائل اجتماعي و مديريت محيط‌زيست به‌عنوان با اهميت‌ترين شاخص‌ها شناسايي شدند. در صنعت مواد غذايي شاخص‌هاي مديريت كيفيت، همكاري‌هاي بين‌بخشي و مديريت منابع انساني از اهميت بالايي برخوردار هستند. به علاوه، در صنعت نساجي شاخص مديريت كيفيت به‌عنوان با اهميت‌ترين شاخص شناخته شد. نتايج به دست آمده از صنايع مختلف پيشنهادات كاربردي جهت اولويت‌بندي فعاليت‌هاي بهبود و بهره‌وري از منابع در راستاي پايداري فراهم مي‌كند.