تأثير راهبردهاي مديريت منابع انساني در محيط‌هاي ناپايدار بر عملكرد شركت با ميانجيگري گرايش كارآفرينانه

هدف: سطح بالاي عدم‌قطعيت براي عملكرد شركت‌هاي دانش‌بنيان نامطلوب است. ازاين‌رو مطالعه حاضر به بررسي نقشي كه راهبردهاي مديريت منابع انساني و گرايش كارآفرينانه مي‌توانند در بهبود عملكرد شركت‌هاي دانش‌بنيان در محيط‌هاي ناپايدار ايفا كنند، مي‌پردازد. روش: در اين پژوهش ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه است كه پايايي آن از راه ضريب آلفاي كرونباخ و روايي آن از راه روايي محتوا، تحليل عاملي تأييدي، روايي واگرا و همگرا مورد بررسي و تأييد قرار گرفته است. پرسش‌نامه مذكور در بين 227 شركت دانش‌بنيان در پارك علم و فناوري استان تهران مستقر در 9 پارك مختلف متناسب با سهم آنها از جامعه آماري با روش طبقه‌اي توزيع و به‌وسيله يك نفر از مديران ارشد هر شركت پاسخ داده شده است. داده‌هاي گردآوري شده نيز به روش مدلسازي معادلات ساختاري با نرم‌افزار ايموس تجزيه‌و‌تحليل شده است. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه راهبردهاي مديريت منابع انساني تأثير معناداري بر عملكرد شركت با نقش ميانجي گرايش كارآفرينانه دارد. همچنين نتايج نشان داد كه جذب منابع انساني، توسعه منابع انساني و نگهداشت منابع انساني بر عملكرد شركت و نيز گرايش كارآفرينانه تأثير مثبت و معناداري دارند و راهبرد خروج منابع انساني بر عملكرد شركت و بر گرايش كارآفرينانه تأثير منفي و معناداري دارد. همچنين مشخص شد گرايش كارآفرينانه بر عملكرد شركت تأثير مثبت و معناداري دارد و در‌نهايت نتايج نشان داد محيط ناپايدار، تأثير گرايش كارآفرينانه بر عملكرد شركت را كاهش مي‌دهد. نتيجه‌گيري: بر‌اساس نتايج پژوهش، بهبود عملكرد شركت‌هاي دانش‌بنيان به ميزان پذيرش و استقرار راهبردهاي مديريت منابع انساني از جمله جذب، توسعه و نگهداشت دارد و گرايش كارآفرينانه در محيط ناپايدار براي عملكرد شركت‌ها تأثير منفي دارد.