بررسي شاخص‌هاي كليدي ارزيابي نوآوري در سازمان‌هاي توليد محور

نوآوري مي‌تواند منبع مزيت رقابتي براي شركت‌ها باشد. بنابراين شناخت و ارزيابي نوآوري در صنايع توليدي و خدماتي، گامي مؤثر براي شروع سنجش نوآوري در اين صنايع است. با توجه به اهميت اين موضوع، شناخت ابعاد و شاخص‌هاي كليدي براي اندازه‌گيري اين نوآوري‌ها، داراي اهميت بالايي است. هدف اين تحقيق پرداختن به هر يك از شاخص‌هاي اصلي نوآوري سازماني است و مزايا و معايب ذاتي استقرار آنها را به‌طور جداگانه مورد بحث قرار مي‌دهد. در اين پژوهش با استفاده از بررسي پيشينه موضوع و نظرات 15 نفر از خبرگان دانشگاهي و خبرگان صنايع توليدي، 10 شاخص به عنوان مهم‌ترين شاخص‌هاي كليدي ارزيابي نوآوري در سه دسته كلي ورودي، ميانجي و خروجي دسته‌بندي شده‌اند. به‌منظور ارزيابي و اولويت‌بندي مهم‌ترين شاخص‌هاي ارزيابي نوآوري از يك تحليل كمي غيرخطي مبتني بر تحليل سلسله مراتبي (روش ميخايلوف) در محيط فازي و براي تحليل روابط علي و معلولي از روش ديمتل فازي استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه حضور افراد با دانش و رشد آموزش پراهميت‌ترين شاخص در ارزيابي نوآوري است و بنابراين با تأكيد و توجه ويژه بر اين شاخص مي‌توان رشد فزاينده‌اي را در زمينه نوآوري در سازمان شاهد بود. ميزان تلاش براي ثبت پتنت و همين‌طور تعداد پتنت‌هاي ثبت‌شده نيز يكي از ديگر شاخص‌هاي پراهميت در زمين ارزيابي نوآوري است كه به‌منظور توسعه نوآوري در سازمان‌ها بايد حمايت ويژه‌اي از آنها صورت پذيرد. همچنين حفاظت از نوآوري در حين دوره رشد مي‌تواند اهميت بالايي در ايجاد فضاي امن و همين‌طور بالا رفتن آرامش افراد فناور در سازمان‌هاي نوآور داشته باشد. تحليل روابط علي و معلولي با استفاده از روش ديمتل نيز نشان داد كه توسعه سرمايه‌هاي دانشي و افراد تحصيل‌كرده داراي بالاترين تأثير بر ساير عوامل است كه تأييدكننده تحليل سلسله مراتبي انجام‌شده است.