مهارپذيري توليد رواناب و هدررفت خاك با استفاده از پسماندهاي مختلف گوگردي در خاك‌ مارني

امروزه فرسايش خاك يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي زيست‌كره است. از طرفي تأمين نيازمندي‌هاي مختلف جامعه بشري، توليد زباله و پسماندهاي مختلف و اغلب بدون استفاده را به دنبال دارد. بر همين اساس رويكردهاي مختلف مديريت پسماندها و افزايش بهره‌وري آن‌ها از طريق استفاده در مديريت منابع خاك‎وآب مي‌تواند منافع زيادي را به دنبال داشته باشد. در پژوهش حاضر از سه نوع پسماند گوگردي پالايشگاهي (تكه‌اي ، غباري و مخلوط با خاك) به‌عنوان افزودني براي امكان‌سنجي مهار رواناب و هدررفت خاك مارني منطقه مرزن‌آباد-كندلوس در شرايط آزمايشگاهي و در آزمايشگاه شبيه‌ساز باران و فرسايش خاك دانشگاه تربيت‌مدرس بين بهمن 1399 تا تير 1400مدنظر قرار گرفت. براي اين منظور از كرت كوچك با ابعاد 0.5×0.5×0.3 متر و شيب 25 درصد تحت بارش شبيه‌سازي‌شده با شدت 70 ميلي‌متر بر ساعت و دوام 30 دقيقه استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش دلالت براثر معني‌دار جداگانه سطح مصرف (0.04≥P) و نوع پسماند گوگردي (0.03≥P) و همچنين اثر متقابل سطح مصرف و نوع پسماند گوگردي (0.00≥P) بر حجم رواناب داشت. در خصوص هدررفت خاك نيز تأثير معني‌دار (0.02≥P) سطح‌هاي مختلف و غيرمعني‌دار (0.06≤P) نوع پسماند گوگردي و همچنين اثر متقابل معني‌دار (0.01≥P) سطح مصرف و نوع پسماند گوگردي بر هدررفت خاك از طريق تأثير گوگرد بر ارتقاي كيفيت و بهبود رفتار هيدرولوژيك خاك تائيد شد. جمع‌بندي كليه نتايج به‌دست‌آمده علاوه بر تأييد مصرف پسماند گوگردي در هريك از سطح‌ها و يا نوع، دلالت بر استفاده ترجيحي سطح دو گرم بر مترمربع گوگرد غباري داشته است.