مطالعه‌اي بر رخداد ليوتاري در فراسينما نمونه‌‎هاي موردي: فيلم‌هاي «كلوزآپ» و «زير درختان زيتون»

ليوتار در بحث نقد و تحليل هنر، از مفهوم «رخداد» با ويژگي‎هايي مانند غرابت و منحصربه‌فرد بودن، رها از امور پيشين و مرسوم، نامتعين و لحظه‎اي بودن، بهره مي‌جويد تا به‌واسطۀ آن قواعد ژانرهاي از پيش مقرر را متلاشي و «گواهي دادن بر وجود امر نمايش‌ناپذير» را به‌عنوان رسالت اثر هنري پسامدرن محقق كند. در اين مقاله به شيوۀ كيفي، با روش كتابخانه‎اي و با تكيه بر فيلم‎هاي كلوزآپ (1369) و زير درختان زيتون (1373) از ساخته‎هاي عباس كيارستمي، به‌عنوان آثاري فراسينمايي، تلاش شد تا به اين پرسش در آثار فراسينمايي پاسخ داده شود كه چگونه رخدادها موجب نمايش «امر نمايش‎ناپذير» ‎مي‌شوند. نتايج اين پژوهش در مورد تلفيق فراسينما و مفهوم رخداد نزد ليوتار با تكيه بر نمونه‌هاي سينمايي ذكر شده با ويژگي‌هايي مانند وقفه‎هاي فني در صدا، تصوير و شگردهاي نوآورانه‌ در روايت و اشاره به فيلم و فرايند فيلمسازي كه بارها فرم متعارف روايت‌گري كلاسيك و سنتي را به چالش كشيده ـ نشان مي‌دهد كه در فراسينما، به ميانجي رخداد و از طريق خلق فرمي سينمايي كه از سنت‎ها و قواعد مرسوم در فيلمسازي پيروي نمي‌كند، گواهي دادن بر وجود و نمايش امر نمايش‌ناپذير به‌عنوان ايده اصلي آراء ليوتار در باب هنر محقق مي‌شود.