واكاوي برساخت معنايي سبك زندگي زنان نسل واي شهر تهران

سبك زندگي مي‌تواند در افراد، فرهنگ‌ها و جوامع مختلف به‌عنوان يك امر برساختي باشد زيرا مبتني بر تجربه زيسته و شرايط اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي فرد فرد افراد جامعه است. نسل واي كه در ايران برابر با شروع دهه شصت تا آغاز دهه هشتاد است تحت تأثير شرايط جامعه در آن دو دهه سبك زندگي متفاوت از نسل قبل و بعد از خود دارد؛ بنابراين اينك اين سؤال مطرح مي‌شود كه برساخت معنايي سبك زندگي زنان نسل واي شهر تهران چيست و چه پيامدهاي در پي دارد؟ رويكرد اين پژوهش كيفي و با روش نظريه داده بنياد است. داده‌هاي مورد نياز اين پژوهش حاصل مصاحبه نيمه ساختار‌يافته با 21 نفر از زنان جوان ساكن شهر تهران كه جزء نسل واي بودند، به روش انتخاب هدفمند و در دسترس انجام شد. تعيين تعداد مشاركت‌كنندگان با رسيدن به مرحله اشباع نظري، مشخص شده است. پژوهش حاضر، از بين 21 مصاحبه شامل، 803 داده خام كه بعد از بررسي مفاهيم تكرار شده به 384 دلالت مفهومي، 60 مقوله محوري، 14 مقوله انتخابي استخراج شده است. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، پديده انتخابي «ره‌آوردهاي نسلي» به‌عنوان پارادايم اصلي انتخاب گرديد. از علل اين پديده، نگرش مدرن و حاكميت گفتمان مجازي و پذيرش نسبي ساختارها است كه پيامد آن ايجاد سبك زندگي نيمه سنتي و رسيدن به سبك دلخواه زندگي است. زنان نسل واي، زناني متفاوت از نسل پيشين هستند. آن‌ها با ايجاد تغييراتي در سبك زندگي سنتي حاكم بر جامعه، يك سبك زندگي نيمه سنتي و نيمه مدرن را به وجود آورده‌اند. مهم‌ترين مشخصه اين زنان، تلاش آن‌ها براي كسب استقلال مالي قبل از ازدواج است.