واكاوي تجربه‌ي زيسته‌ي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي همدان از يادگيري الكترونيكي در بحران كوويد-19: مطالعه‌اي با رويكرد پديدارشناسي

زمينه و هدف: پيدايش و تداوم كرونا، دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي را بر آن داشت تا با تغيير در راهبرد آموزشي خود بتوانند اقدام مناسب و همسو با اين شرايط را براي پيشبرد اهداف خود به انجام رسانند. به‌دليل اهميت آموزش و يادگيري الكترونيكي در پاسخ به اين شرايط، پژوهش حاضر با هدف واكاوي تجربه زيسته دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي همدان از يادگيري الكترونيكي در بحران كوويد-19 انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش كيفي و با رويكرد پديدارشناسي تفسيري است. روش نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند انجام شد. براي گردآوري داده‌ها از مصاحبه‌ي نيمه‌ساختاريافته استفاده شد. پس از مصاحبه‌ي سيزدهم، اشباع نظري داده‌ها حاصل شد و فرايند مصاحبه با نفر شانزدهم پايان يافت. به‌منظور تجزيه و تحليل متن مصاحبه‌ها از روش كلايزي استفاده گرديد. يافته‌ها: از تحليل داده‌هاي به‌دست آمده، سه مضمون اصلي: «ارتباط و تعامل» با پنج مضمون فرعي(عدم تعامل مناسب بين دانشجو/ استاد و دانشجو/ دانشجو، سلب انگيزه، امنيت و سلامت روان، اشتراك دانش و صرفه‌جويي در زمان و هزينه)؛ «مديريت زمان و سبك يادگيري» با شش مضمون فرعي(كيفيت پايين تدريس، استرس، دسترسي و تأمين منابع، سلامت آزمون، كسب تجربه و مهارت و فرصت يادگيري مجدد و نوآوري در آموزش) و «زيرساخت‌ها و امكانات فني» با سه مضمون فرعي(پشتيباني ضعيف، ناديده گرفتن برابري آموزشي و ارتقاي سواد رسانه‌اي) استخراج گرديد. تعامل ضعيف بين استاد و دانشجو، افزايش سطح اضطراب و مسئوليت فردي براي موفقيت در يادگيري و ضعف زيرساخت‌هاي فني و مديريتي، عمده‌ترين چالش‌هاي به‌دست آمده از اين سه مضمون بودند. فراهم كردن زمينه‌اي براي پژوهش، خودتنظيمي و خودراهبري در يادگيري، افزايش دانش و مهارت‌هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات از جمله فرصت‌هايي است كه در اين مضامين گنجانده شده‌اند. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر، ضرورت توجه به رويكرد تعامل و ارتباط ميان ياددهنده و فراگير، بازنگري در شيوه‌هاي آموزش و مهارت‌آموزي، ارتقاي كيفيت يادگيري الكترونيكي و آماده‌سازي زيرساخت‌هاي مناسب براي بهره‌گيري مطلوب از يادگيري الكترونيكي را ايجاب مي‌كند.