مدل‏ يابي تأثير كيفيت برنامه درسي بر قصد كارآفريني دانشجويان: نقش ميانجي الهام كارآفرينانه و خلاقيت كارآفرينانه

هدف پژوهش، بررسي تأثير كيفيت برنامه درسي دوره كارشناسي بر قصد كارآفريني دانشجويان، با درنظرگرفتن نقش ميانجي الهام كارآفرينانه و خلاقيت كارآفرينانه بوده است. اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و مبتني بر تحليل معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين پژوهش، دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه سراسري اروميه در نيمسال اول سال تحصيلي 1402-1401 در سه دانشكده فني و مهندسي، هنر، معماري و شهرسازي و كشاورزي بوده و 341 نفر به روش نمونه‏گيري تصادفي طبقه‏اي به عنوان نمونه در پژوهش داشتند. براي گردآوري داده‏ ها از پرسش‏نامه‌اي استفاده شده است كه پايايي و روايي اين پرسش‏نامه ‏ها تأييد شد. نتايج حاكي از آن بود كه بين كيفيت برنامه درسي دوره كارشناسي با قصد كارآفريني رابطه مثبت و معناداري برقرار است (0.01 P) و الهام كارآفرينانه (0.01 P) و خلاقيت كارآفرينانه (0.01 P) نيز در اين رابطه نقش ميانجي دارند. از اين‏رو توصيه مي ‏شود كه در مطالعه زيرساخت‏ هاي مقاصد كارآفريني و نيز در سياست‏گذاري‏ هاي آموزشي و توسعه ‏اي اين حيطه، توجه به كيفيت برنامه درسي دانشگاه‏ها از نظر ارتباط با صنعت و نيز توسعه مهارت‏ هاي كارآفرينانه در كنار آگاهي از پايه‏ هاي فردي و محيطي و به منظور گسترش قصد عاطفي و شناختي دانشجويان در تبديل شدن به فردي كارآفرين، مدنظر قرار گيرند.