بررسي و نقد كاركرد هنر اسلامي در خداشناسي و معنويت از ديدگاه سيدحسين نصر

هدف اصلي پژوهش پيش‌رو تبيين، تحليل و نقد نسبت و پيوند واقعي ميان هنر اسلامي و معنويت و خداشناسي بر اساس رويكرد دكتر نصر است. روش پژوهش در اين نوشتار، تحليلي اسنادي است و در جمع‌آوري داده‌ها از شيوه كتابخانه‌اي استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد از نگاه نصر، هنر اسلامي افزون بر اين كه معنويت‌بخش است، مي‌تواند به عنوان تجلي غايت الهي نيز به شمار آيد؛ زيرا سبب مي‌شود انسان درباره زيبايي‌هاي هنر تفكر نموده و با كمك آنها همواره خدا را ياد كند. مهم‌ترين نقد بر ديدگاه نصر، به نوع نگاه ايشان نسبت به ماهيت هنر و همچنين نقش آن در كاركردهاي معنوي و خداشناسانه وارد است. وي با تقسيم هنر به ديني، قدسي و سنتي، ملاك و معيار قدسي بودن هنر را جوامع و نه انسان، دانسته است و هنر قدسي را نيز هنري مي‌‌داند كه از يك جامعه سنتي سرچشمه گرفته است. ديگر اشكال نظريه وي در باب هنر، تطبيق انديشه‌هاي خود با آثار هنري در تمدن اسلامي است كه در ادامه پژوهش به آنها اشاره مي‌شود.