عوامل فرهنگي و اجتماعي مؤثر بر گرايش به فرزندآوري

هدف پژوهش حاضر، مطالعۀ عوامل فرهنگي و اجتماعي مؤثر بر گرايش زوجين در سن باروري به فرزندآوري بود. اين پژوهش از نوع توصيفي-كاربردي و به‌ روش پيمايشي انجام شده است. جامعۀ آماري، كليه‌ زوجين در سن باروري بود كه ساكن شهرستان بهبهان و روستاهاي توابع بودند. داده‌ ها ازطريق پرسشنامۀ محقق ‌ساخته گردآوري شد. براي اعتبار پرسشنامه از روايي محتوايي و صوري و براي پايايي از ضريب آلفاي كرنباخ استفاده شد، مقادير آن براي متغيرها بيش از 0.70 حاصل شد كه قابل قبول بود. تحليل داده‌ ها با نرم‌ افزار SPSS و با استفاده از آزمون تفاوت ميانگين ‌ها، تحليل واريانس يك ‌طرفه و رگرسيون انجام گرفت. يافته ‌ها نشان داد كه متغيرهاي جنسيت، وضع سكونت، قوميت، تحصيلات زوجين و ميزان استفاده از وسايل پيشگيري بر گرايش بر فرزندآوري موثر بودند، اما بين سن ازدواج زوجين و اختلاف سني آن ها با گرايش به فرزندآوري تفاوت معناداري ديده نشد. تأثيرپذيري از نظرات ديگران، رضايت از زندگي زناشويي، اميد به آيندۀ ايران و مذهبي ‌بودن زوجين بر گرايش زوجين به فرزندآوري مؤثر بود اما اهميت زنان به فرم بدن و ميزان استفاده از وسايل ارتباط جمعي موثر نبودند.