رويكرد كيفي در شناسايي روشها و موانع بكارگيري فناوري هسته اي در بهبود امنيت غذايي

بدون شك با افزايش جمعيت جهان، تأمين امنيت غذايي به يكي از جديترين چالشهاي جوامع  بشري تبديل شده است. بنابراين ضرورت بازنگري دقيق اين موضوع و رفع  تنگناها جز با اتكاء به مباني علمي و بومي سازي فناوريهاي نوين امكانپذير نخواهد بود. ارائه راهكارهاي مديريتي نظير استفاده از فناوري هسته اي از جمله مواردي هستند كه توجه به آن ها در جهت تأمين امنيت غذايي در آينده ضروري مي باشد.  اين مطالعه كاربردي، يك مطالعه كيفي از نوع پديدارشناسي بوده و  با هدف شناسايي روش هاي مناسب فناوري هسته اي در بهبود امنيت غذايي و موانع بكارگيري  حاصل از آن، انجام گرديد. در اين پژوهش 11 نفر از  اعضاي هيأت علمي دانشكده ها و پژوهشكده هاي كشاورزي با استفاده از تكنيك گلوله برفي شناسائي و و مورد پرسش قرارگرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات تكنيك بحث متمركز گروهي بود. تجزيه و تحليل داده هاي كيفي با استفاده از نرم افزار MAXQDA انجام گرفت. نتايج نشان داد كه از ديدگاه اعضاي هيأت علمي و كارشناسان كشاورزي از لحاظ روش كار، روش پرتوتابي و از لحاظ موانع، موانع آموزشي از ضريب اهميت بيشتري برخوردار بود. بر اساس اين نتايج، ضروري است تحقيقات كاربردي و برنامه هاي اجرايي در درازمدت در راستاي اين ابعاد از فناوري هسته اي صورت گيرد.