اثرات سينرژيستي سيستم‌هاي گلوتاماترژيك و هيستامينرژيك مركزي بر اخذ غذا در جوجه‌هاي نوزاد: نقش گيرنده‌هاي NMDA گلوتاماتي

تعديل اشتها مجموعه اي از مكانيسم هاي پيچيده فيزيولوژيك است كه نواحي مختلف دستگاه عصبي مركزي را تحت تاثير قرار مي دهد. گلوتامات و هيستامين نقش مهمي در كنترل مركزي اخذ غذا در پرندگان دارند و اخذ غذا در پرندگان را كاهش مي دهند. مطالعه حاضر به ‌منظور بررسي اثرات سينرژيستي سيستم هاي گلوتاماترژيك و هيستامينرژيك مركزي بر رفتار تغذيه اي در جوجه‌هاي نوزاد صورت گرفته است. تعداد 36 جوجه‌ بطور تصادفي در سه گروه آزمايشي تقسيم شدند. هر آزمايش شامل يك گروه كنترل و 3 گروه تيمار بود (12 جوجه در هر گروه). در تمام آزمايشات، پرندگان پس از 3 ساعت محروميت از غذ ‎ با تزريق داخل مغزي-بطني‏ ‎محلول رقيق كننده يا ‏محلول دارويي را دريافت كردند. سپس به پرندگان اجازه دسترسي بدون محدوديت به غذا و آب داده شد. مصرف غذا (گرم) بر اساس درصد وزن بدن (%BW) اندازه گيري شد. در ‏آزمايش اول، گلوتامات (75 نانومول) ، هيستامين (75 نانومول) و هيستامين + گلوتامات تزريق شد.‏ در ‏آزمايش دوم، ‏ كلرفنيرامين (آنتاگونيست گيرنده H1، 300 نانومول) ،  MK-801(آنتاگونيست گيرنده NMDA گلوتامات، 15 نانومول) و كلرفنيرامين + MK-801 تزريق شد. در ‏آزمايش سوم، ‏MK-801، α-FMH (مهاركننده سنتز هيستامين، 250 نانومول) و α-FMH + MK-801 تزريق شد. نتايج نشان داد، تزريق هيستامين با دوز 75 (دوز تحت اثر) و گلوتامات با دوز 75 (دوز تحت اثر) اثري بر اخذ غذا نداشت (0/05 p). اما تزريق هم‌زمان گلوتامات و هيستامين موجب كاهش اخذ غذا ‏شد (0/050 p). تزريق كلرفنيرامين با دوز 300 و MK-801 با دوز 15 اثري بر اخذ غذا نداشت (05/0 p). تزريق α-FMH با دوز 250 و MK-801 با دوز 15 اثري بر اخذ غذا نداشت (05/0 p). اما تزريق هم‌زمان α-FMH و MK-801 موجب افزايش اخذ غذا ‏شد (0/05 p). با توجه به نتايج، احتمالا يك اثر سينرژيستي بين سيستم هاي هيستامينرژيك و گلوتاماترژيك در كنترل اخذ غذاي جوجه هاي نوزاد وجود دارد.