سازگاري اصل‌هاي اخلاقي با موقعيت‌وابستگي

در اين مقاله نخست يك مبناي متافيزيكي جزئي‌گرايانه بيان مي‌شود و بر وجاهت آن تأكيد مي‌شود: مناسبت اخلاقي توصيف‌هاي عمل، براساس موقعيتْ ‌تغييرپذير است؛ امتياز مثبت و امتياز منفي توصيف‌هاي عمل، در موقعيت‌هاي مختلف مي‌تواند تغيير كند؛ دوم اينكه در مخالفت با جزئي‌گرا تبيين مي‌شود كه اصل‌هاي اخلاقي دست‌كم از دو نظر قابليت سازگاري با موقعيت‌وابستگيِ مناسبت اخلاقي توصيف‌هاي عمل را دارند: الف) اصل‌هاي اخلاقي در جريان اِعمال، سيال هستند؛ چون اساساً اصل‌هاي عملي، عمل را (كاملاً) مشخص نمي‌كنند. ما در هر موقعيت جزئي بايد تشخيص دهيم كه كدام فردـ‌عمل را انجام دهيم يا كدام طريق خودداري از يك عمل را اِعمال كنيم. اِعمال اصل‌هاي اخلاقي، نيازمند حساسيت به موقعيت است؛ ب) اصل‌هاي اخلاقي، لغوپذير هستند. لغوپذيري اصل‌هاي عملي كه اصل‌هاي اخلاقي ازآن‌جمله‌اند، به‌اين‌معني است كه مي‌توانيم جلو عمل به آنها را در يك موقعيت جزئي بگيريم. اصل‌هاي اخلاقي به‌مثابۀ عزم‌هاي مديد، اگر ما نتوانيم در يك موقعيت جزئي به آنها عمل كنيم كنار گذاشته نمي‌شوند يا باطل نمي‌شوند. مسدودكردن اصل‌هاي اخلاقي دست‌كم در دو صورت پذيرفتني است. يكي درصورتي‌كه شامل برخي موقعيت‌ها نشوند؛ دوم درصورتي‌كه اِعمال يك اصل اخلاقي با اِعمال اصل يا اصل‌هاي اخلاقي ديگر در تعارض باشد.