متافيزيك نور در انديشۀ قديس بوناونتورا

هدف اين پژوهش، بررسي جايگاه متافيزيك نور در انديشۀ قديس بوناونتورا است. بوناونتورا يكي از فيلسوفان عارف قرن سيزدهم ميلادي است كه تأثيرات زيادي بر انديشمندان بعد از خود داشته است. چگونگي دست‌يابي بشر به حقايق ثابت و مشترك، مسئله‌اي اساسي است كه قديس بوناونتورا در مباحث معرفت‌شناسي با آن مواجه بوده است. وي در تبيين اين مسئله از نظريۀ نور كمك مي‌گيرد. در اين نوشتار، ضمن طرح ديدگاه‌ها و رويكردهاي مختلف دربارۀ نظريۀ نور بوناونتورا، تلاش شده است تا مباحث مرتبط با متافيزيك نور بررسي شود. نتايج نشان مي‌دهد قديس بوناونتورا از نور به‌عنوان تشابه‌هايي براي ارتباط با خدا و بهره‌مندي‌اش در حيات استفاده مي‌كند؛ ديدگاهي خدامحورانه كه مي‌كوشد جست‌وجوي فلسفي حقيقت را با حقيقت غايي وحي مسيحي تطبيق دهد. با وجود تأثيرپذيري او از انديشۀ ارسطو درقالب فيزيك نور، در تركيب كلي انديشۀ وي بهره‌گيري از انديشه‌هاي نوافلاطوني و آگوستيني و متافيزيك نور مشهود است. «لوكس» و «لومن» اصطلاح‌هايي هستند كه بوناونتورا براي تبيين متافيزيك نور از آنها استفاده مي‌كند. در انديشۀ متافيزيك وي نور به‌مثابۀ اصيل‌ترين صورت است كه همۀ صور ديگر به آن وابسته است و هرآنچه هست، ازطريق صورت اساسي و اوليۀ نور شكل مي‌گيرد.