اثر 6 هفته تمرين تركيبي بر فاكتورهاي NeuN و NF200 و تعداد سلول‌هاي زنده CA1 هيپوكمپ موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار: يك مطالعه تجربي

زمينه و هدف: تركيب تمرين مقاومتي و استقامتي تأثير متنوعي بر بافت مغز دارد. هدف از مطالعه حاضر تعيين تغييرات بافتي و فاكتورهاي NeuN و NF200 در ناحيه CA1 هيپوكمپ متعاقب 6 هفته تمرين تركيبي در موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 30 موش صحرايي به 6 گروه كنترل و تمرين جوان (2 هفته)، كنترل و تمرين ميانسال (8 هفته) و كنترل و تمرين پير (24 ماهه) تقسيم شدند. گروه هاي تمرين ورزشي به مدت 6 هفته با برنامه تركيبي، تمرين داده شدند. براي بررسي تغييرات بافتي هيپوكمپ از روش كريزل ويوله، بيان ژن  NeuNو NF200 از روش Real time-PCR و هم چنين پروتئين NF200 از روش ايمونوهيستوشيمي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t مستقل و آناليز واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته ها: نسبت به گروه هاي كنترل، گروه هاي تمرين جوان (0.005=p) و ميانسال (0.008=p) افزايش معني دار سلول هاي زنده عصبي و هم چنين گروه هاي تمرين جوان (0.003=p)، ميانسال (0.001 p) و پير (0.021=p) افزايش معني دار پروتئين NF200 بافت هيپوكمپ را نشان دادند. در بررسي بين گروه هاي تمرين، گروه جوان افزايش معني دار پروتئين NF200 را نسبت به گروه هاي ميانسال و پير داشت (0.001 p). بين سه گروه تمرين در بيان ژن NeuN و NF200 اختلاف معني داري مشاهده نشد (0.05 p). نتيجه گيري: 6 هفته تمرين تركيبي در سنين جواني و ميانسالي تأثير بيشتري بر سلول هاي زنده عصبي مي گذارد. هم چنين اين تمرينات بهبود قابل توجه در پروتئين NF200 (بدون تغيير معني دار در ژن) ايجاد كرد. به نظر مي رسد اين تفاوت تحت تأثير مراحل اندازه گيري و منابع ترشح ديگر باشد.