الگوي روابط ساختاري پرخاشگري سايبري بر اساس خودكنترلي با ميانجي‌گري اعتياد به تلفن همراه در نوجوانان: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: به طور فزآينده‌اي، پرخاشگري سايبري به پديده رايجي تبديل شده است كه محيط رسانه‌هاي اجتماعي را فرسايش مي‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعيين الگوي روابط ساختاري پرخاشگري سايبري بر اساس خودكنترلي با ميانجيگري اعتياد به تلفن همراه در نوجوانان انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي، جامعه آماري شامل دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر اردبيل در سال تحصيلي 1401 كه از اين جامعه، به ‌روش نمونه‌گيري در دسترس نمونه‌اي به تعداد 190 نفر انتخاب شد و به پرسش‌نامه‌هاي خودكنترلي، پرخاشگري سايبري و اعتياد به تلفن همراه پاسخ دادند. داده‌هاي به ‌دست آمده با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري تجزيه ‌و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه خودكنترلي با مقدار ضريب 0.15- به صورت مستقيم با پرخاشگري سايبري ارتباط معنادار دارد، هم‌چنين خودكنترلي با مقدار ضريب 0.25- با ميانجي‌گري اعتياد به تلفن همراه به صورت غيرمستقيم با پرخاشگري سايبري ارتباط معناداري دارد. نتيجه‌گيري: به طور كلي با توجه به نتايج پژوهش حاضر، برگزاري كارگاه هاي آموزشي جهت آموزش آگاهي اخلاق سايبري، همراه با آموزش خودكنترلي و مديريت استفاده درست از تلفن‌هاي همراه پيشنهاد مي‌شود.