همبستگي بين ميزان خودكشي با شاخص‌هاي آدم‌كشي، صلح، اميد به زندگي، توسعه انساني و نابرابري جنسيتي در سال 2016 و مقايسه آن با سال 2019 در كشورهاي مختلف: يك مطالعه اكولوژيك

زمينه و هدف: خودكشي با مفهوم پايان دادن به زندگي بشر يكي از بالاترين علت هاي مرگ در جهان محسوب مي‌شود. هدف از انجام مطالعه حاضر تعيين همبستگي ميزان خودكشي با شاخص‌هاي آدم‌كشي، صلح، اميد به زندگي، توسعه انساني و نابرابري جنسيتي و مقايسه اين شاخص ها در سال 2016 و 2019 در كشورهاي مختلف جهان بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه اكولوژيك، اطلاعات متغيرهاي مطالعه از گزارش ها و وب سايت هاي معتبر جهاني براي 144 كشور جهان استخراج شد. همبستگي ميان متغيرهاي مطالعه با آزمون Spearman بررسي شد. سپس از رگرسيون خطي براي بررسي ارتباط هر شاخص با ميزان خودكشي استفاده شد. هم چنين، ميانگين و ميانه متغيرها در سال 2016 و 2019 با استفاده آزمون t زوجي و آزمون Wilcoxon مقايسه شد. يافته ها: در كشورهاي مورد مطالعه، ميانه ميزان خودكشي در سال 2019 (7.15) نسبت به سال 2016 (7.25) در هر 100,000 نفر كاهش داشت. نتايج آزمون همبستگي نشان داد كه ارتباط خودكشي با نابرابري جنسيتي مستقيم بود (0.406=r، 0.001 P). هم چنين، همبستگي ميزان خودكشي با شاخص آدم‌كشي (P 0.05, r=-0.260) و صلح (P 0.001, r=0.371) در اين مطالعه معكوس بود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد متغيرهاي مستقل نابرابري جنسيتي، آدم‌كشي، صلح و اميد به زندگي احتمالاً مي توانند پيش بيني كننده تغييرات شاخص خودكشي در كشورهاي مورد مطالعه باشند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، خودكشي با شاخص هاي نابرابري جنسيتي، آدم كشي، صلح و اميد به زندگي ارتباط دارد. به نظر مي رسد كاهش نابرابري هاي اجتماعي مي تواند به پيش گيري از خودكشي در سطح جهان بي انجامد.