واكاوي مفهومي «أسماء» در كاربست آيه «وَ عَلَّمَ آدَمَ الأسماء»

مفسّران در طول چهارده قرن پس از نزول قرآن، معاني مختلفي براي واژه «أسماء» در آيه 31 سوره بقره بيان كرده اند. گروهي آن را به‌معناي «نام ها و علامات اشياء يا مخلوقات» گرفته اند، گروهي ديگر به ضماير موجود در آيه مثل «هُم» (در عَرَضَهُم) و «هؤلاء» توجه نموده اند و آن را به «نام هاي فرشتگان» يا «نام هاي فرزندان آدم» معنا نموده اند، برخي ديگر سياق را مدّ نظر قرار داده و آن معاني را سبب برتري آدم ندانسته و «أسماء» را به «نام هاي خداوند» يا «صفات الهي» معنا نموده اند، و برخي ديگر، معاني ديگر. اين نوشتار، به بررسي معناي «أسماء» در اين آيه از چهار منظر مي پردازد: لغت، سياق آيات قبل و بعد، ارتباط با آيات هم‌موضوع و احاديث مرتبط با آيه. بر اين اساس، «ويژگي ها» مناسب ترين معناي قابل برداشت است؛ همان صفات برتري كه ويژه انسان است و او را بر ملائك برتري مي بخشد؛ معنايي كه با ريشه لغوي هماهنگ‌تر و با آياتي كه اين واژه در آنها به‌كار رفته، سازگارتر است.