هوش مصنوعي و چالش هاي پيش رو در قلمرو حقوق بين الملل بشر، با رويكردي بر حقِ كار

با وجود مزاياي مختلفِ «هوش مصنوعي» در زندگي روزمرۀ بشر، جهان شاهد آثار نامطلوب ناشي از توسل به آن در حوزه‌هاي متعدد ازجمله امنيت شغلي قشر ضعيف و آسيب‌پذيرِ جامعه به دليل خودكارنمودن برخي مشاغل بوده است؛ موضوعي كه مي‌تواند نقض يكي از حقوق بنيادين بشري، يعني حقِ كار را با خود به همراه داشته باشد، اما طبق مفاد منشور بين‌المللي حقوق بشر، دولت‌ها نه‌تنها وظيفه دارند حق بهره‌مندي از كار شايسته را اجرا و تأمين نمايند، بلكه بايد از ايجاد هر گونه مانع در فرآيند بهره‌مندي از اين حق نيز خودداري كنند. ازاين‌رو پرسش اصلي آن است كه در تقابل ميان منافع ناشي از توسل به هوش مصنوعي و حق بنيادين بر كار و داشتن  امنيت شغلي چه بايد كرد؟ مسلّم است با توجه به تعهداتي كه دولت‌ها در راستاي تأمين و اجراي حقِ كار دارند، بايد ضمن فراهم‌نمودن شرايط لازم جهت تأمين رفاه و موقعيت شغلي جديد براي افرادي كه به دليل خودكارشدن برخي مشاغل، شغل خود را از دست داده‌اند، امكاناتي را فراهم كنند كه آموزش‌هاي لازم در جامعه جهت آشنايي هر چه بيشتر با هوش مصنوعي و كاربردهاي آن با هدف افزايش بهره‌وري اين فناوري نوين در جامعه برقرار گردد.