تزاحم حق هاي بشري، نظريه و رويه

هنگامي كه حقوقي براي افراد به رسميت شناخته شده اما اعمال همزمان دو حق موجب آسيب به يك يا هر دو حق مي‌گردد، با مسأله تزاحم حقوق روبرو مي‌شويم. براي حل چنين تزاحمي سه رويكرد عمده وجود دارد: رويكرد اول ايجاد فراقانوني مانند قواعد حل تعارض است كه شاخصه‌هايي در اختيار عموم و در نهايت قاضي قرار مي‌دهد تا رجحان يك حق بر حق ديگر را به صورت واضح فهم نمايند. سه شكل عمده فراقانون‌‌‌ها متوازن سازي، توازن و سلسله مراتب است. رويكرد دوم پذيرش معيارهايي شش گانه براي حل تزاحم حقوق بشر است كه توسطه ديوان اروپايي حقوق بشر هم مكرر مورد استفاده قرار گرفته است. از اين معيارهاي شش‌گانه، به فراخور اوضاع و احوال حاكم بر حق‌هاي متزاحم، يك يا چند معيار مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. رويكرد سوم اعمال معيار محدوديت كمينه است. بدين معنا كه هر روشي كه كمترين ميزان محدوديت را به دو حق وارد مي‌كند، همان بهترين روش حل تزاحم است. اين مقاله با روش توصيفي – تحليلي با تشريح نظريه‌ها و با تكيه بر رويه قضايي ديوان اروپايي حقوق بشر، راه-حل‌هاي ممكن را مورد ارزيابي قرار مي‌دهد.