بي‌تفاوتي اجتماعي؛ چرايي و چگونگي و پيامدها (مورد مطالعه: شهر همدان)

يكي از مسائل اجتماعي در سال‌هاي اخير در بسياري از شهرها و حتي در مقياس كشوري كه برخي شاخص‌ها و بعضي محققان بر آن تأكيد و به آن اشاره كرده‌اند، افزايش بي‌تفاوتي اجتماعي است؛ يعني دوري و امتناع اجتماع از مشاركت، احساس تعهدنداشتن و بي‌مسئوليتي. در اين مقاله با استفاده از روش اسنادي و پيمايش، وضعيت بي‌تفاوتي اجتماعي در همدان بررسي شده است.روش اين مطالعه پيمايشي و ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته است. جامعۀ آماري اين پژوهش افراد بالاي 18 سال به بالا و حجم نمونه 350 نفر است.در شرايط خاص (جنگ، سوانح طبيعي، بيماري و...) مردم بسيار حمايت‌گر و حساس هستند، اما به دلايل پيش‌گفته در جريان زندگي روزمره، مثلاً صف نان، فروشگاه‌ها، بليت و... نوعي الگوي مبتني بر زرنگي و خاص‌گرايي شديد مشاهده مي‌شود و در عرصه‌هاي مدني و اجتماعي، مراعات حقوق ديگران، رعايت محيط‌زيست و... با «بي‌تفاوتي عملي» مواجه هستيم؛ حتي اگر به لحاظ نظري نگرش مثبتي وجود داشته باشد.بي‌تفاوتي در اين مطالعه در شهر همدان براي حدود نيمي از پاسخ‌گويان متوسط و بالا بوده است (نيم ديگر هم به درجاتي با بي‌تفاوتي مواجه بودند) كه اين نشان مي‌دهد توسعۀ شهر، استان و كشور با اين شدت اجتماعي با چالش مواجه است و به ترميم و تحول دارد. در شهر همدان كه يكي از قطب‌هاي مهم تاريخي و فرهنگي مديران و برنامه‌ريزان است، با شناخت اين مسئله بايد بسترهاي لازم را براي افزايش همدلي و كاهش بي‌تفاوتي فراهم كرد.