موانع مشاركت در تحقق حكمراني خوب شهري با تأكيد بر بخش مدني (مورد مطالعه: شهر يزد)

مشاركت اجتماعي به‌عنوان متغيري مهم، فرايندي مبتني بر خرد جمعي و رفتاري آگاهانه و داوطلبانه است كه شركت همۀ افراد ذي‌نفع را در همۀ ابعاد برنامه‌ريزي و تصميم‌گيري، مديريت، اجرا، ارزيابي و كنترل، تقسيم منافع و سود براي رسيدن به هدف دربرمي‌گيرد كه بايد براي رسيدن به حكمراني خوب به آن توجه كرد. در اين پژوهش، به‌دنبال شناسايي موانع مشاركت در تحقق حكمراني خوب شهري با تأكيد بر بخش مدني هستيم.مطالعه با تأكيد بر روش كيفي و از طريق مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته و روي نمونه‌اي هدفمند، با ده نفر از كنشگران بخش مدني به‌صورت فردي صورت گرفت و با روش تحليل مضموني بررسي شدند.داده‌هاي گردآوري‌شده در قالب يك مضمون اصلي، نبود سرمايۀ اجتماعي و با عنوان يك مضمون نهايي با عنوان ضعف جامعۀ مدني تحليل شدند. درنتيجه تقويت بخش عمومي و افزايش سرمايۀ اجتماعي كه بتواند تسهيل‌كنندۀ رسيدن به حكمراني خوب باشد، احساس مي‌شود. به‌طوركلي براساس يافته‌هاي تحقيق، مشاركت مدني در شهر يزد كم است و ضعف جامعۀ مدني احساس مي‌شود.تحقق حكمراني خوب مستلزم وجود يك جامعۀ مدني است كه استوار بر مشاركت مدني باشد. در همين راستا، دولت بايد در سياست‌گذاري‌هاي متمركز بازنگري كند و با دادن اختيار بيشتري به جوامع محلي، زمينۀ مشاركت بيشتر مردم و مقامات محلي در فعاليت‌ها و امور را فراهم سازد.