چالش‌هاي كانون هاي سلامت براي دستيابي به حكمراني مشاركتي

اامروزه حكمراني مشاركتي اهميت روزافزون يافته است. كانون‌هاي سلامت با هدف ايجاد فضايي براي حكمروايي مشاركتي در حوزۀ سلامت ايجاد شد، اما در عمل اين طرح با چالش‌هاي بسياري مواجه شد. مطالعۀ حاضر به‌منظور بازنگري و بررسي چالش‌هاي كانون‌هاي سلامت براي دستيابي به حكمراني مشاركتي انجام شده است.مطالعۀ حاضر كيفي و با رويكرد نظريۀ زمينه‌اي است. در اين مطالعه با 22 نفر از صاحب‌نظران، سياست‌گذاران، مديران، ارائه‌دهندگان خدمات در كانون‌هاي سلامت و مردم چهار منطقه از تهران مصاحبه شد. در اين مطالعه داده‌ها با استفاده از مدل حكمروايي مشاركتي امرسون و نباتچي طبقه‌بندي شدند.موانع فرهنگي حكمراني مشاركتي شامل فردگرايي و ضعف كار تيمي و گروهي و موانع اجتماعي شامل بي‌اعتمادي بين بخش دولتي و مردم، وجود رقابت بين ذي‌نفعان مختلف، منفعت‌طلبي در مشاركت و كاهش تعهدات اخلاقي متقابل است. در زمينۀ سيستم، موانع ديناميك همكاري شامل نبود فهم مشترك مسئله ميان ذي‌نفعان مختلف، نداشتن اجماع در تصميم‌گيري، درنظرنگرفتن منافع همگان، لابي‌گري، شنيده‌نشدن همۀ صداها، رقابت ميان ذي‌نفعان و توجيه‌نشدن بدنۀ شهرداري نسبت به اهميت مشاركت مردمي است. چالش‌هاي رهبري شامل ناكارايي رهبري رسمي در بخش دولتي در زمينۀ مديريت تعارض، رهبري هدايت‌كننده و نگاه ابزاري به مشاركت است.از جمله چالش‌هاي كانون‌هاي سلامت براي دستيابي به حكمراني مشاركتي، بستر شكل‌گيري آن است. همچنين در فرايند تصميم‌گيري، فهم مشترك، انگيزۀ مشترك ذي‌نفعان، رهبري رسمي، ساختار و جريان مالي و اطلاعات ميان ذي‌نفعان چالش‌هايي وجود دارد كه نيازمند اصلاح است.