مطالعه انتقادي گفتمان نفي خشونت بر زنان با تاكيد بر لايحه «حفظ كرامت و حمايت از زنان در برابر خشونت»

خشونت بر زنان پديده‌اي تاريخي - فرهنگي است. فهم پيچيدگي‌هاي مسألۀ خشونت بر زنان نيازمند بررسي دقيق همۀ ابعاد و لايه‌هاي اين واقعيت اجتماعي است. اين پژوهش، با تاييد مسأله بودگي خشونت بر زنان در جامعۀ ايراني و ضرورت ورود حاكميت به آن به مثابه مسألۀ اجتماعي به بررسي منابع گفتماني لايحه «حفظ كرامت و حمايت از زنان در برابر خشونت» از منظري جامعه‌شناختي مي‌پردازد.با هدف شناخت و مطالعۀ مضامين يا الگوهاي معنايي غالب، متن لايحه به روش تحليل محتواي كيفي و با رويكردي انتقادي مورد بررسي قرار گرفت.درون‌زا نبودن مسأله‌شدگي خشونت بر زنان، فقدان توجه به تنوع بوم و ميدان ايراني در تعريف مصداق‌هاي خشونت، عدم توجه به خاص‌بودگي‌هاي خانواده‌ ايراني و الزام‌هاي روابط خانوادگي و حقوق‌زدگي و تمركز بر وضع قوانين كيفري جديد در فقدان هنجارسازي و فرهنگ‌سازي مضمون‌هاي اصلي شناخته شده در متن لايحه است.به‌طوركلي، نتايج برآمده از تحليل مضامين شناسايي شده نشان مي‌دهد منابع گفتمان حمايت از زنان در برابر خشونت فاقد درك اجتماعي از مسأله خشونت بر زنان است و بدون توجه به زمينه‌هاي اجتماعي فرهنگي جامعه ايراني و تعارضات و كليت بافت حقوقي، براي اين مسأله اجتماعي، راه‌حل‌هايي از جنس حقوقي و قانوني ارائه داده است. در واقع، منابع گفتماني لايحه تنها با تاكيد بر وجهه جهاني خشونت بر زنان و بدون توجه به درون‌زا كردن اين مسأله‌شدگي، به‌جاي بازگشت به فهم تجربۀ زنان از خشونت، رفتارهايي را كه پيش از اين مصداق خشونت در جامعۀ ايراني دانسته نمي‌شده به‌عنوان خشونت تعريف و برساخت كرده است.