تحليل فرآيند توانمندسازي مددجويان (از ديدگاه مددكاران نهادهاي حمايتي و خيريه‌اي مشهد)

پرداخت كمك‌هاي رفاهي به‌صورت مقرري ماهيانه نه تنها وابستگي‌هاي ناسالمي را ايجاد مي كند بلكه نياز به منابع گسترده‌اي دارد. نهادهاي حمايتي از رويكردي جامع جهت توانمندسازي برخوردار نيستند و هر كدام بر برخي از عناصر توانمندسازي توجه دارند. مطالعات موجود بيشتر به‌صورت مفهومي به موضوع توانمندسازي پرداخته‌اند و به فرآيند توانمندسازي توجه كمتري شده است. هدف اين پژوهش واكاوي ابعاد فرآيند توانمندسازي مددجويان در نهادهاي حمايتي و خيريه اي به منظور تدوين فرآيند عملياتي است.اين مطالعه با روش كيفي و بر اساس رهيافت نظريه زمينه اي انجام شد. نمونه‌گيري تحقيق به شيوه نمونه‌گيري نظري بود. با مديران 20 نهاد حمايتي شهر مشهد در سال 1399 مصاحبه نيمه ساختاريافته انجام شد. متن مصاحبه‌ها با رويكرد اشتراوس و كوربين و به كمك نرم‌افزار ماكس كيو دي‌اي 10 تحليل شد.ابعاد شناسايي شده فرآيند توانمندسازي عبارتند از منابع محيطي، شناسايي توانمندي‌هاي فرد، احساس خودكارآمدي، انتظارات و ارزش‌ها، انتخاب و عمل و دستاوردها.توانمندسازي فرآيندي تدريجي و چرخشي است و افراد با سطوح متفاوت توانمندي و قابليت‌ وارد اين چرخه مي‌شوند. افراد در هر چرخه توانمندي جديدي كسب مي كنند، در نتيحه احساس خودكارآمدي و انتظاراتشان براي انتخاب و عمل جهت كسب توانمندي بعدي افزايش مي يابد.