تحليل و نقد نظريه وجود رابط معلول در حكمت صدرايي

نظريه وجود رابط معلول در حكمت متعاليه و برهان صدرالمتألهين بر آن، از ابتكارات و شاخصه‌هاي مهم فلسفه او به شمار مي‌آيد و نقش اساسي در ساختار تشكيك وجود صدرايي و پيوند زدن حكمتِ او با نظريه‌ وحدت شخصي وجود دارد. لذا تحليل درست از اين نظريه و امعان نظر در برهان آن، با هدف كشف ابعاد و زواياي اين مسئله مهم و آشكار شدن نقاط قوت و ضعف احتمالي آن، كه منجر به فهم كامل‌تري از ساختار حكمت متعاليه خواهد شد، از ضروريات پژوهش فلسفي است. پژوهش حاضر درصدد است با روشي تحليلي ـ انتقادي و با نگاه دقيق به تشابهات و تمايزات ديدگاه صدرالمتألهين و حكماي پيشين در باب وجود معلول و سپس تبيين و تقرير تفصيلي برهان او بر وجود رابط معلول و آنگاه نقد و بررسي يكايك مقدمات برهان، كاستي‌ و نارسايي آن را براي اثبات مقصود صدرا آشكار نمايد كه مهم‌ترين آن، خلط ميان معناي اسمي يا وصفي ربط با معناي حرفي آن است.