مدل تخصيص و مكان يابي پناهگاه براي طرح تخليه ساكنين شهر هاي ساحلي در هنگام وقوع سيــــل (مدل چند سطحي)

بلاها به دو گروه بلاهاي حاصل دست انسان و بلاهاي طبيعي دسته‌بندي مي شوند. از اهداف اصلي مديريت بحران و بلا كاهش خسارات وارده و حداقل‌سازي رنج و آزار شخصي و بهبود شرايط تا حد امكان مي‌باشد. مقاله حاضر به بررسي برنامه‌ريزي تخليه قبل از وقوع بلاي سيل و طراحي مكانهاي مطلوب پناهگاه جهت تخليه سيل مي‌پردازد. مسئله شامل رهبري (مقامات) است كه تعيين كننده مكانهاي پناهگاه براي حداقل سازي زمان تخليه و چند پيرو (مهاجران) كه قادر به انتخاب مقصد (پناهگاه) و مسير منتهي به آن هستند، مي باشد. در اين مطالعه به منظور بررسي برنامه‌ريزي تخليه قبل از وقوع بلا براي سيل، مدل تخصيص مكان جهت اجراي طرح تخليه سيل پيشنهاد شده‌است. مدل پيشنهادي بعنوان يك مسئله برنامه‌ريزي دو سطحي با استفاده از الگوريتم ژنتيك فرمول‌بندي مي‌شود كه مسئله سطح بالايي، انتخاب پناهگاههاي با حداقل زمان تخليه و مسئله سطح پايين تركيبي از مسائل توزيع و انتساب (CDA) مي‌باشد. به منظور حل مسئله برنامه دو سطحي، روش حل مسئله‌اي مبتني بر GA طراحي شده‌است. نتايج حاصل از بررسي‌ها نشان داد برنامه‌ريزي يكي از مهم‌ترين ابزارهاي مورد استفاده در مديريت بحران و بلا مي‌باشد. انتخاب مكان پناهگاه و اثرات ناشي از محدوده ظرفيت در طرح تخليه از اهميت ويژه‌اي بخوردار است و هرچقدر ظرفيت پناهگاه موجود بيشتر شود تعداد پناهگاه‌هاي انتخابي و زمان كلي تخليه كاهش خواهد‌يافت. همچنين هرگونه افزايش در ميزان اشغال شدن وسيله نقليه منجر به كاهش كل زمان تخليه خواهد‌ ‌‌‌‌شد.