بررسي بيان EGFR درلكوپلاكياي دهاني ديسپلاستيك و غيرديسپلاستيك به روش ايمنوهيستوشيمي

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي بيان EGFR درلكوپلاكياي دهاني با و بدون ديسپلازي و مخاط نرمال به روش ايمنوهيستوشيمي بود. مواد و روش‌ها: در اين بررسي، تعداد 45 نمونه لكوپلاكياي دهاني ديسپلاستيك و غير‌‌ديسپلاستيك و بافت نرمال بدون التهاب (هر گروه 15 نمونه) از آرشيو‌‌‌ بخش آسيب‌شناسي دانشكده دندانپزشكي مشهد، انتخاب شد. بررسي ايمنوهيستوشيمي EGFR براساس دستورالعمل كارخانه سازنده انجام شد. درصد ايمنوراكتيويتي سلول‌‌ها ثبت شد و سپس با استفاده از آناليزهاي آماري (از آزمون‌هاي كاي اسكوئر، آناليز واريانس يك عاملي، كروسكال واليس و من-ويتني) با هم مقايسه گرديد. يافته‌ها: ايمنوراكتيويتي بين سه گروه تفاوت آماري معني‌‌داري داشت (0.001=P) به طوري كه بيانEGFR  از مخاط نرمال به سمت لكوپلاكياي غيرديسپلاستيك و ديسپلاستيك افزايش نشان داد. بيان ماركر بين دو گروه لكوپلاكياي ديسپلاستيك و غيرديسپلاستيك تفاوت آماري معني‌‌داري نداشت. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، افزايش بيان EGFR، به عنوان يك فاكتور كليدي در بدخيمي‌هاي اپي تليالي، از بافت نرمال به سمت لكوپلاكياي غيرديسپلاستيك و لكوپلاكياي ديسپلاستيك حاكي از نقش احتمالي اين ماركر در روند كارسينوژنز است.