مقايسه اثربخشي طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي، بر افسردگي و رفتار خودآسيبي زنان آسيب‌ديده از پيمان‌شكني همسر

مقدمه: پيمان‌شكني شوهر عامل تضعيف بهزيستي و سلامتي براي بسياري از زنان است. اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي بر افسردگي و رفتار خودآسيبي زنان آسيب‌‌ديده از پيمان‌شكني همسر انجام شد. روش: اين مطالعه از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با پيگيري دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه‌آماري شامل زنان آسيب‌‌ديده از پيمان‌شكني همسر در شهر بندرعباس در بهار 1400، و گروه نمونه شامل چهل و هشت نفر از اين زنان بودند كه به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه در هر گروه شانزده نفر گمارده شدند. از سياهه افسردگي بكBDI-II و پرسشنامه رفتار خودآسيبيSIQ براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي به‌ترتيب براي گروه آزمايش اول و دوم هر يك طي ده جلسه نود دقيقه‌اي در هر هفته اجرا شد.  داده‌ها با استفاده از طريق تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر از طريق نرم افزار SPSS22 تحليل شدند. نتايج: نتايج نشان داد كه تعامل عامل زمان و گروه بر افسردگي معنادار است.(0.05 P) به اين معني كه طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي به‌طور معناداري افسردگي را در گروه‌هاي آزمايش كاهش دادند. همچنين نتايج نشان داد كه طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي بر كاهش رفتار خودآسيبي داراي اثربخشي معناداري نيستند.(0.05 P) بحث و نتيجه‌گيري: طرحواره درماني معنويت‌محور و درمان هيجان‌مدار مبتني بر آسيب دلبستگي، هر دو درماني موثر جهت كاهش افسردگي در زنان آسيب‌‌ديده از پيمان‌شكني همسر هستند. اين دو درمان مي‌توانند براي ياري به زنان آسيب‌‌ديده از پيمان‌شكني همسر مورد استفاده قرار گيرند.