نقش ميانجيگري خودكارآمدي در رابطه بين اضطراب مالي و رضايت از زندگي در دانشجويان دانشگاه يزد

مقدمه: اضطراب مالي مشكلي است كه مي‌تواند زندگي بسياري از افراد ازجمله دانشجويان را تحت تاثير قرار دهد و به‌واسطه شرايط اقتصادي، نقش مهمي را در زندگي افراد ايفا ‌كند اما در ادبيات پژوهش كمتر به آن پرداخته شده است. هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش ميانجيگري خودكارآمدي در رابطه بين اضطراب مالي و رضايت از زندگي در دانشجويان است.  روش: روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي با استفاده از مدل‌يابي معادلات سـاختاري بود. جامعه پژوهش، دانشجويان دانشگاه يزد بودند كه به روش در دسترس، تعداد دويست و پنجاه و پنج نفر انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي اضطراب مالي آرچولتا، ديل و اسپن، رضايت از زندگي داينر و خودكارآمدي عمومي شرر و مادوكس را تكميل كردند. براي ارزيابي مدل مورد نظر از روش معادلات ساختاري و نرم‌افزار AMOS استفاده شد. نتايج: يافته‌هاي پژوهش نشان داد، اضطراب مالي با خودكارآمدي و رضايت از زندگي رابطه منفي معنادار، و خودكارآمدي با رضايت از زندگي رابطه مثبت معنادار داشت. همچنين، يافته‌ها نشان داد شاخص‌هاي برازش مدل مفهومي؛ پس از اصلاحات اندك، قابل قبول بودند و خودكارآمدي توانست در رابطه بين اضطراب مالي و رضايت از زندگي دانشجويان نقش ميانجي را ايفا كند. بحث و نتيجه‌گيري: اضطراب مالي از طريق كاهش خودكارآمدي بركاهش رضايت از زندگي دانشجويان تاثير دارد.