نقش ازخودبيگانگي، تبعيض جنسيتي و داغ انگ در طرد زنان زنداني از تعاملات بين‌فردي

مقدمه: تجربه زيسته زندان، موقعيتي است كه زنان را بيش از هر تجربه اجتماعي ديگري، در معرض طرد قرار مي‌دهد، و ابعادي از محروميت‌‌هاي عاطفي، تعاملي و خانوادگي را بر آنان تحميل مي‌كند. بر همين مبنا، پژوهش حاضر، به بررسي نقش برخي از عوامل اجتماعي-فرهنگي مرتبط با طرد زنان زنداني پرداخته ‌است. روش: روش مورد استفاده در اين پژوهش از نوع پيمايشي-همبستگي است. جامعه‌آماري اين تحقيق، زنان زنداني شهر يزد و شيراز است كه به‌دليل محدود بودن تعداد زنان زنداني كه سابقه بيش از يكبار حبس داشته‌اند، به‌صورت تمام‌شماري با تعداد صد و هجده نفر زنداني در دو شهر يزد و شيراز مورد بررسي قرارگرفتند. نتايج: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه بين طرد زنان زنداني و داغ انگ، ازخودبيگانگي، تبعيض جنسيتي رابطه معني‌دار وجود دارد.0.05 p نتايج رگرسيون نيز از تاثير معني‌دار بين داغ انگ و طرد اجتماعي زنان زنداني حمايت كرد و بيست و هفت و هفت دهم درصد از واريانس ميزان طرد اجتماعي زنان زنداني با متغير داغ انگ تبيين شد. بحث و نتيجه‌گيري: زناني كه از عرف جامعه پيروي نمي‌كنند و دچار جرم مي‌شوند، از ازخودبيگانگي بيشتري برخوردارند، با تبعيض‌هاي جنسيتي بيشتري مواجه مي‌شوند، از داغ انگ و برچسب رنج مي‌برند. درنتيجه، با طرد بيشتري از سوي خانواده، خويشاوندان و اطرافيان روبرو شده و در رفع نيازهاي عاطفي، مادي، حضور در جامعه با موانع و محدوديت‌هاي بسياري مواجه مي‌شوند.