تدوين سناريوهاي اثربخشي عملكرد مراكز تحقيقاتي بخش دولتي در ايران

اندازه‌گيري عملكرد بخش دولتي به دليل ابهام در هدف ها، ماهيت وظايف و تنوع كاركنان آن، از بخش خصوصي دشوارتر است. هدف از اين مقاله تدوين سناريوهاي اثربخشي عملكرد مراكز تحقيقاتي بخش دولتي در ايران با استفاده از رويكرد ارزش‌هاي رقابتي و مدل سازي پويايي سيستم ها است. نوع تحقيق كاربردي، هدف توصيفي و روش تحقيق پيمايشي بوده كه با بهره گيري از خبرگان مديريت به تعداد 18 نفر داده‌هاي مورد نياز جمع‌آوري شده است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه براي ارزيابي عملكرد مراكز مطالعاتي و تحقيقاتي بهترين معيار وجود ندارد و مدل آميبي شكل كه نشان دهنده عوامل كليدي معيارهاي هشتگانه اثربخشي هستند براي ارزيابي عملكرد اين مراكز معرفي شده است. در اين تحقيق با استفاده از رويكرد پويايي سيستم و به كمك نرم‌افزار ونسيم، سناريوهاي اثربخشي عملكرد مراكز تحقيقاتي و مطالعاتي معماري و شهرسازي ارائه شد. در اين رابطه 6 سناريو مختلف تدوين شد تا تعيين شود نظام مديريت عملكرد از چه متغيرهايي بيشترين تأثير را دارد. نتايج نشان داد مطلوب ترين سناريو اين است كه اگر مراكز تحقيقاتي سياست كاهش برنامه‌ريزي را در سال هاي آينده پيش بگيرند سهم فرايندهاي داخلي (I.P) و سيستم باز (O.S) تا 50% ، سهم مدل روابط انساني (H.R) و كار تيمي نيز تا دو برابر افزايش و بهبود مي‌يابد.