دولت‌هاي خودخوانده و جايگاه قانوني آنها در حقوق بين‌الملل

در نظام بين‌المللي كنوني، چند واحد سياسي وجود دارند كه واجد عناصر تشكيل دهنده دولت بوده و به صورت موثر بر سرزمين مربوطه، اعمال حاكميت مي‌كنند، اما از سوي جامعۀ بين‌المللي شناسايي نشده‌اند. اين مقاله به معرفي اين دولت‌ها و جايگاه قانوني آنها مي‌پردازد. پرسش اصلي اين مقاله آن است كه مصاديق خاص دولت‌هاي خودخوانده در جامعۀ حاضر بين‌المللي كدام‌ها هستند و نيز ادله و دلايل قانوني بودن اين دولت‌ها از منظر خود آنها چيست و چرا جامعۀ بين‌المللي تاكنون از پذيرش و شناسايي آنها به‌عنوان جزئي از جامعۀ بين‌المللي دولت‌ها خودداري كرده است؟ فرضيۀ نويسنده آن است كه در حال حاضر، هفت دولت خودخوانده در جامعۀ بين‌المللي وجود دارند. دليل عدم شناسايي بسياري از اين دولت‌هاي خودخوانده آن است كه تأسيس و تشكيل آنها مسبوق به نقض قاعدۀ منع توسل به زور به ضرر دولت‌هاي مادر بوده است. در مواردي نيز هراس از دومينوي جدايي‌طلبي يا ملاحظات سياسي مربوط به جايگاه مهم دولت مادر در عرصۀ جهاني، مانع شناسايي اين دولت‌ها بوده است. در اين مقاله به روش تحليلي- توصيفي و از طريق تحقيقات كتابخانه‌اي و استفاده از منابع اينترنتي به بررسي اين موضوع خواهيم پرداخت.