نسبت‌سنجي تعهدات متقابل نهادهاي تنظيمي و دولت تنظيم‌گر؛ با تأكيد بر ‏تعامل متوازن در‎ ‎رويكرد مدرن

حكمراني تنظيمي با دو عبارت دولت تنظيم‌گر و نهادهاي تنظيمي پيوندي ناگسستني دارد؛ نقش دولت به‌عنوان مقررات‌گذار در مفهوم مدرن پررنگ‌تر است و با حركت به‌سوي دولت‌هاي تنظيمي پست‌مدرن، از نقش دولت به‌عنوان مقرره‌گذار كاسته مي‌شود و نهادهاي تنظيمي بيش از پيش به اين امر مي‌پردازند. در نوشتار حاضر با استفاده از شيوه كتابخانه‌اي تعهدات دولت تنظيم‌گر و نهادهاي تنظيمي در برابر يكديگر، گردآوري و سپس به روش توصيفي – تحليلي، هريك از تعهدات مورد تجزيه‌وتحليل شده است. هدف پژوهش، كشف دلايل لزوم وجود تعامل متوازن، با نگاهي به خلأهاي موجود در ساختار حكمراني تنظيميِ ايران است. يافته‌هاي تحقيق، حاكي از آن است كه اولاً براي درك دقيق دولت تنظيمي، بايد از مرحله توصيف بيروني گذر كرد و به كالبدشكافيِ عملكرد اندام‌وارِ اجزاي دروني آن پرداخت؛ ثانياً تحقق حكمراني تنظيمي در ايران، نيازمند تفكيك دولت از نهادها در عين يكپارچگي آنهاست؛ ثالثاً طرح قانوني واحد در ايران كه به‌نحوي شايسته متضمن تعهدات متقابل تمامي نهادهاي تنظيمي و قواي حكومتي در مقابل يكديگر باشد، ضروري است.