وضعيت سلامت دهان و كيفيت زندگي وابسته به سلامت دهان در سالمندان مستقل مراجعه كننده به مراكز شهرداري

زمينه و هدف: با رشد جمعيت سالمند، توجه به وضعيت سلامت دهان آنان از اهميت روز افزوني برخوردار شده است. اكثر مطالعات موجود در جمعيت سالمندان وابسته صورت گرفته است كه داراي سطح سلامت دهان و نيازهاي درماني متفاوت از سالمندان مستقل هستند، به همين منظور هدف از مطالعه حاضر تعيين وضعيت سلامت دهان سالمندان مستقل مراجعه كننده در سطوح پارك‌ها و مكان‌هاي عمومي تحت پوشش شهرداري شهر اصفهان در سال 1399 بود. روش بررسي: مطالعه حاضر، مطالعه‌اي توصيفي- تحليلي مقطعي است كه بر روي ۱۹۵ سالمند مراجعه كننده به مراكز شهرداري شهر اصفهان در سال ۱۳۹۹ انجام شده است. وضعيت سلامت دهان و كيفيت زندگي سالمندان با استفاده از شاخص ارزيابي سلامت دهان سالمندان (GOHAI) و معاينات باليني بررسي شد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از آماره‌هاي توصيفي (ميانگين و انحراف معيار)، همبستگي، آزمون تي مستقل، مجذوركاي و ANOVA در SPSS22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت (α=۰/۰۵). يافته‌ها: 69 درصد از معاينه شوندگان (۱۳۳ نفر) مرد بودند و ميانگين سني شركت كنندگان 68.9± 3.5 بود. در حدود ۲۰ درصد (۳۹ نفر) از سالمندان هيچ يك از دندان‌هاي طبيعي خود را نداشتند. ۶۳ درصد (۱۲۳ نفر) حداقل دو بيماري مزمن و 38/5 درصد افراد (۷۵ نفر) اكلوژن فانكشنال داشتند. ميانگين نمره كيفيت زندگي سالمندان و ميانگين DMFT به ترتيب 51.7±6.4 و 20.5±6.3 بود. ارتباط معني‌دار و معكوسي بين ميانگين DMFT و GOHAI ديده شد (P 0.001, r=-0.36). كيفيت زند گي به طور معني‌داري در افراد بدون دنچر بالاتر از افراد داراي دنچر بود (P 0.001). ارتباط معني‌داري بين تعداد دفعات مسواك زدن و ميانگين DMFT مشاهده شد (P 0.001).. در افرادي كه اذعان داشتند مسواك نمي‌زنند نمره DMFT  بالاتر از افرادي بود كه حداقل يك بار در روز يا بعضي اوقات در هفته مسواك مي‌زدند. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان داد كه وضعيت سلامت دهاني سالمندان مناسب نيست و اين بيان كننده نياز به توجه بيشتر براي انجام اقدامات بيشتر هم در پيشگيري از مشكلات دهاني و هم ارتقاء سلامت دهاني است.