مقايسه هزينه خدمات دندانپزشكي در پاندمي كوويد-19 و پيش از آن از طريق هزينه يابي مبتني بر فعاليت

زمينه و هدف: هزينه يابي مبتني بر فعاليت به محاسبه ورودي‌هاي مصرفي در درمان مي‌پردازد. همه‌ گيري كوويد-19 سبب تغييراتي در پروتكل‌هاي درمان معمول دندانپزشكي و شرايط دريافت كنندگان خدمات دندانپزشكي شد. هدف از اين مطالعه هزينه يابي و مقايسه سه خدمت رايج دندانپزشكي در ايران، از ديدگاه ارائه ‌دهنده و دريافت‌كننده خدمات پيش از همه گيري (سال 1398) و در زمان همه گيري (سال 1400) بود. روش بررسي: هزينه‌هاي مستقيم درماني و غير درماني در هزينه يابي از ديدگاه ارائه دهنده خدمت در نظر گرفته‌ شدند. هزينه‌هاي مستقيم درماني، هزينه‌هاي مستقيم غير درماني، هزينه‌هاي غير مستقيم و هزينه‌هاي محسوس از ديدگاه گيرنده در نظر گرفته ‌شدند. براي محاسبه هزينه‌هاي معادل، سال 1400 به عنوان مبنا و هزينه‌هاي سال 1398 با نرخ تنزيل 16% محاسبه شدند. يافته‌ها: از ديدگاه ارائه ‌دهنده‌ خدمات پيش از همه‌ گيري هزينه‌ ترميم آمالگام دندان 2.851.235 ريال، درمان ريشه 6.351.580 ريال و كشيدن دندان 1.887.295 ريال بوده و هزينه خدمات مذكور در سال 1400 به ترتيب 5,562,150 ريال، 8.070.591 ريال و 4.865.563 ريال بوده ‌است. از ديدگاه گيرنده، قبل از همه‌ گيري هزينه‌ ترميم دندان 715.466 ريال، درمان ريشه 2.883.001 ريال و كشيدن دندان 3.267.359 ريال بوده‌است. هزينه خدمات مذكور در سال 1400 به ترتيب 1,212,528 ريال، 3,971,640 و 3,680,880 ريال بوده ‌است. نتيجه گيري: همه ‌گيري كوويد-19 در افزايش هزينه خدمات دندانپزشكي از ديدگاه ارائه‌ دهنده خدمات و دريافت ‌كننده خدمات تأثير داشته ‌است، اما نوسانات اقتصادي نقش حياتي در افزايش هزينه‌هاي برآورد شده در كشور دارد. احتمالاً بخشي از افزايش هزينه‌ها به دليل نقش واسطه گران در تأمين مواد و تجهيزات دندانپزشكي است.