مولفه‏ هاي شهر كارآفرين

شهر كارآفرين سيستمي يكپارچه متشكل از اجزاي مختلفي است كه در آن هر جزء به دقت طراحي و پيش‌بيني شده است و به درستي كار مي‌كند. شناسايي اين اجزا به دو شيوه صورت مي‌گيرد: بر مبناي نظر متخصصان، صاحب‌نظران و كارآفرينان. اين شيوه اگرچه اطلاعات بسيار ارزشمندي به دست مي‌دهد، در عمل آزمون نشده و مستلزم سعي و خطا در دستيابي به اكوسيستم كارآفريني موفق است. درمقابل، مي‌توان اكوسيستم كارآفريني را با الهام و بر مبناي اكوسيستم‌هاي موفق جهاني طراحي و تدوين و سپس بر مبناي نيازهاي منطقه، آن را بومي‌سازي كرد. اين شيوه نيز به اصلاحاتي طي زمان نياز دارد؛ اما چون مبتني بر تجربيات موفق است مي‌توان انتظار داشت سعي و خطاي كمتري در رسيدن به الگوي بهينه داشته باشد. در اين مطالعه با هدف دستيابي به مؤلفه‌هاي اكوسيستم كارآفريني از رويكرد دوم بهره گرفته شده و پس از انتخاب ۴ شهر برتر دنيا از منظر كارآفريني (دره سيليكون، نيويورك، لندن و بوستون)، اكوسيستم كارآفريني ايشان ازطريق مطالعه اسنادي و تحليل محتواي كيفي مطالعه شده است. سپس مؤلفه‌هاي به‌دست‌آمده با كمك مطالعه تطبيقي و به شيوه جبر بولي بررسي و درنهايت دو دسته عوامل شناسايي شده‌اند. علل لازم براي طراحي شهر كارآفرين عبارت‌اند از معماري اقتصادي و صنعتي، فرهنگ، دانشگاه پيشرو و حكمراني نوآورانه و كارآفرينانه. علل مشاركت‌كننده عبارت‌اند از زيرساخت‌هاي شهري، مؤسسات و سازمان‌هاي پيشرو و شبكه‌سازي. به‌منظور رتبه‌بندي مؤلفه‌هاي شناسايي‌شده در پايان از روش تاپسيس استفاده شد و از ميان علل مشاركت‌كننده، زيرساخت‌هاي شهري حائز بالاترين رتبه شدند. تمام مؤلفه‌هاي شناسايي‌شده به‌عنوان علل لازم داراي رتبه يكسان شناسايي شدند؛ درنهايت، اين مدل مي‌تواند به‌عنوان مبنايي براي طراحي شهر ‌كارآفرين، استفاده يا برحسب شرايط هر منطقه بومي‌سازي شود.